جاه‏طلبي طاغيان و خانه‏نشيني اوليا - شمیم ولایت نسخه متنی

جاه‏طلبي طاغيان و خانه‏نشيني اوليا

جاه‏طلبي و در جست‏وجوي مقام دنيوي بودن بستر مناسبي براي ايجاد فساد در روي زمين است؛ (تلك الدار الاخرة نجعلها للذين لايريدون علوّاً في الأرض ولافسادًا... )[1]. اين برتري‏طلبي گاهي در برابر خدا، و گاه در برابر پيامبران اِلهي، و زماني در برابر امام برحق است.

نمونه روشن آن برتري‏جويي در مقابل امام همام علي بن‏ابي‏طالب(عليه‌السلام) است. آن حضرت در خطبه معروف شقشقيه به تحليلي جامع در اين‏باره پرداخته است.

فرياد و غريوِ ويژه شتر هنگام به هيجان آمدن شقشقه نام دارد و چون اميرالمؤمنين(سلام الله عليه) در حال شور و هيجان به تحليل كردار زمامداران پيشين پرداخته بود، از سخنراني خود به «شقشقه» تعبير فرموده است.

اين خطبه يكي از شيواترين، رساترين و زيباترين سخنراني‏هاي آن حضرت است كه تحليل اجتماعي‏سياسي او چگونگي شرايط حاكم بر جامعه پس از رحلت پيامبر گرامي اسلام‏صلي الله عليه و آله و سلم را در بردارد و نيز حاوي تبيين ديدگاه‏هاي روان‏شناختي آن حضرت از حاكمان غاصب و مردم كوته‏فكر معاصر خويش است.

امام علي بن‏ابي‏طالب(عليه‌السلام)، در بخش‏هاي آغازين سخنراني چنين مي‏فرمايند:

أما والله لقد تقمّصها فلانٌ وإنّه ليعلم أنّ محلّي منها محلّ القطب من الرحا. ينحدر عني السيل ولايرقي إليّ الطير فسدلت دونها ثوباً وطويت عنها كشحاً وطفقت أرتئي بين أن أصول بيدٍ جذّاءَ (جدّ) أو أصبر علي طخيةٍ عمياءَ يهرم فيها الكبير ويشيب فيها الصغير، ويكدح فيها مؤمنٌ حتي يلقي ربّه[2].

[1] ـ سوره قصص، آيه 83.

[2] ـ نهج البلاغه، خطبه 3.