تكيه بر خدا - شمیم ولایت نسخه متنی

تكيه بر خدا

امير مؤمنان(عليه‌السلام) مي‏فرمايد:

«وأيّ سببٍ أوْثق من سببٍ بينَك وبين الله إن أنت أخذتَ به»؛ چه عامل ارتباطي قوي‏تر از عامل ارتباطي خداست؟

به چه كسي مي‏خواهي مرتبط بشوي؟

خودت كه در معرض زوال هستي، ديگري نيز دستخوش زوال و نابودي است، به هر موجودي بخواهي تكيه كني، آن هم در بستر مرگ است و با هر موجودي بخواهي مرتبط باشي، دست‏خوش تحول و دگرگوني و زوال است، هيچ رابطي قوي‏تر از رابط بين تو وخدا نيست، زيرا هيچ قدرتي مانند قدرت خدا نيست. او با اين ربط علوم و معارف را از يك سو و سجاياي اخلاقي را از سوي ديگر مي‏بخشد، تو نيز از آن بهره مي‏گيري.

علي(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: مردان الهي آزادند و چون رادمردند، در همه رويدادها به كسي اعتماد نمي‏كنند، اگر حادثه‏هاي دردناكي رخ بدهد و سانحه‏هاي اندوهباري پيش آيد، تنها به خدا متكي مي شوند و به او پناه مي‏برند، چون مي‏دانند كه زمام كارها به دست او است و منشأ همه امور قضاي الهي است: «وإن صُبّت عليهم المصائب لَجأوا إلي الاستجارة بك، علماً بأنّ أزمّة الاُمور ومصادِرَها عن قضائك»[1].

و اگر بخواهند از قدرتي استمداد كنند كه اين حوادث را بر طرف سازد، همان قدرت حق است. آنان بنده حق هستند و از هر قيدي آزادند.

[1] ـ نهج‏البلاغه، خطبه 227.