8. مظهر رحمت اِلهي
رحمت نيز از اوصاف فعلي خدا است و اميرمؤمنان(عليهالسلام) و ساير ائمه (عليهمالسلام) مظاهر كامل خدايي هستند كه صاحب رحمت فراگير است: (ذو رحمةٍ واسعة)[1]. لذا چشمههاي رحمت در خانههايشان ميجوشد و از آنجا جاري شده، به ديگران ميرسد.معناي رحمت
«رحمت» در كتب لغت به رقّت، رأفت، لطف، رفق، عطوفت، حبّ، شفقت، دلسوزي، همدردي و امثال آن معنا شده است، ليكن اينها مراحل پيش از رحمت و مقدمات آن است، زيرا انسان با ديدن صحنهاي دلخراش و غمانگيز رقّت ميكند و از آن متأثر ميشود و درپي اين تأثّر نفساني عطوفت و رأفت نشان ميدهد و بر شخص مصيبتديده تفضّل ميكند. اين تفضّل را رحمت ميگويند.[1] ـ سوره انعام، آيه 147.