لطفا منتظر باشید ...
باشند، نميترسم و باكي ندارم و من آن گمراهي را كه آنها در آن قرار دارند و هدايتي را كه خود بر آن هستم، با چشم خود ميبينم و با يقين به پروردگارم، پابرجا و مشتاق ملاقات خدا هستم.«ابن مسكويه» ميگويد: علي ابن ابي طالب(عليه‌السلام) شجاع نبود، بلكه حقيقت شجاعت بود (طهارة الاعراق). نمونه اين اقتدار و قوت را هنگام از جا كندن درِ خيبر ميتوان مشاهده كرد.آن حضرت(عليه‌السلام) در اين باره فرمود: «ما قلعت باب خيبر بقوّة جسمانيّة بل بقوّة ربّانيّة»[1]. پس، قدرت اِلهي در آن حضرت ظهور پيدا كرد كه توانست در خيبر را از جا درآورد.
شجاعت علي(عليه‌السلام)
خوابيدن آن حضرت(عليه‌السلام) در بستر پيامبر اكرمصلي الله عليه و آله و سلم در شب هجرت، بزرگترين شجاعت و جانبازي در راه خداوند بود. اين جانبازي به اندازهاي ارزشمند بود كه خداوند متعال در قرآن آن را ستود و آن را جانبازي در راه كسب رضايت اِلهي ناميد، چنانكه به نقل بسياري از مفسران، اين آيه در اين مورد نازل شده است: (ومن النّاس من يشري نفسه ابتغاء مرضات اللّه واللّه رءوف بالعباد)[2]؛ برخي از مردم با خدا معامله ميكنند و جان خود را براي رضايت او از دست ميدهند و خدا با بندگان خود مهربان است.[1] ـ بحارالأنوار، ج84، ص32. [2] ـ سوره بقره، آيه207.
