آباد كردن دل - شمیم ولایت نسخه متنی

آباد كردن دل

امام علي(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: توصيه مي‏كنم كه قلب خود را با ياد خدا آباد كني؛ «و عمارة قلبك بذكره».

ذكر حق بر لب و ياد او در دل، موجب حيات دل است، ياد حق آب زندگاني است و جاني كه به ياد حق زنده است، آباد است و هميشه ميوه مي‏دهد؛ (تُؤتي أُكُلَها كُلّ حينٍ)[1].

جاني كه از ياد خدا غافل است، مخروب و و يران است، جان ويران هرگز بار نمي‏دهد، انسان غافل در حال غفلت يا برده شهوت خواهد شد يا بنده غضب و كينه و انتقام، و سر انجام در پرتگاه حيوانيت سقوط مي‏كند.

چنگ زدن به ريسمان الهي

علي(عليه‌السلام) مي‏فرمايد: به ريسمان الهي بياويز؛ «والاعتصام بِحبله». «حبل» ريسماني است كه يك طرف آن به جايي بسته شده و طرف ديگر آن در دست كسي باشد كه نيازمند به آويزه است تا با چنگ زدن به آن بالابرود.

قرآن حبل خداست ودرجاتي كه دارد، علمي كه به انسان مي‏آموزد، و را ه‏هاي عملي كه فرا سوي انسان قرار مي‏دهد، طنابي است كه يك سوي آن به دست خداست و سوي ديگرش به دست مردم. بشر با هر درجه‏اي از درجات قرآن انس بگيرد و بر اساس آن بفهمد و به حكم آن عمل كند، به اين ريسمان چنگ زده و به همان ميزان بالا آمده است، پس علم و عمل تار و پود اين ريسمان است كه انسان را به مرحله عقل مي‏رساند.

[1] ـ سوره ابراهيم، آيه 25.