علي(عليه‌السلام) همتاي جهان آفرينش - شمیم ولایت نسخه متنی

اكنون كه دسترسي به آن مقام «عزيز المنال» ميسور نيست، چاره‏اي جز ترسيم مفهومي از آن منزلت كُبرا و تصويري ذهني از آن مظهريتِ اَتمّ نخواهد بود.
اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) برجسته‏ترين انسان كامل و نيز شخصيت ممتازي است كه قبل از خلقت عالم وجود، نور او و نور رسول‏الله‏صلي الله عليه و آله و سلم به صورت يك مجموعه خلق شد، چنان‏كه رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم مي‏فرمايد: «خلقت أنا وعليّ من نورٍ واحد»[1]. سپس اين نور واحد عوالمي را پشت سر گذاشت و به اين نشأه از عالم وجود رسيد تا اين‏كه در دنيا يكي در لباس نبوت جلوه كند و ديگري در جبّه امامت.

براي غير ذات نوراني ائمه معصومين(عليهم‌السلام)، نه شناخت عارفانه شهودي كُنه اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) مقدور است و نه معرفت حكيمانه حصولي عمق يا اوج او ميسور.

علي(عليه‌السلام) همتاي جهان آفرينش

انسان كامل چونان اميرالمؤمنين علي بن ابي‏طالب(عليه‌السلام)، عصاره نظام آفرينش است و آن‏چه در جهان امكان به طور كثرت مَنْشُور است، در حقيقتِ علي بن ابي‏طالب(عليه‌السلام) به طور وحدتْ ملْفُوف است و هماهنگي اين لَفّ و نَشْر، پيام خاص خود را دارد و آن اين‏كه وجودهاي طبيعي، مثالي، عقلي و اِلهي اشياي عيني، همتاي مراحل چهارگانه وجود اين عَبْد محض و با اخلاصِ خداوند خواهد بود، به طوري كه اگر
نظام تكوين به صورت انسان كامل مُتَمثِّل گردد، همان حضرت علي(عليه‌السلام) خواهد بود و اگر حقيقت انسان كاملي مانند علي بن ابي طالب(عليه‌السلام) به صورت جهان عيني مُتبلوِر شود، همين جهان كنوني خواهد شد و اين تبادل و تعاملِ متقابل محصول تطابق لَفّ و نشر است كه به آن اشارت شد.

[1] ـ موسوعه امام علي بن ابي‏طالب(عليه‌السلام)،ج8، ص64.