انتظار از معصومان(عليهم‌السلام) - شمیم ولایت نسخه متنی

انتظار از معصومان(عليهم‌السلام)

آن چه از معصومان(عليهم‌السلام) متوقّع است، دو نكته محوري است؛ يكي راجع به اسرار و ملاحم و غيوب كه خارج از قلمرو تكليف عمومي است و فقط براي خواص جنبه كمالي دارد، و ديگري تبيين قيد يا خصوصيّت يا قرينه و مانند آن است كه در تتميم نصاب حجيّت ظواهر قرآن سهم به سزايي دارند؛ يعني آن چه گروه سوم با استنطاق و استظهار قرآني به دست آورده‏اند، به انضمام آن چه از معصومان(عليهم‌السلام) در زمينه تخصيص يا تقييد عموم يا اطلاق محتواي قرآني نقل شده، به نصاب حجّت مي‏رسد و قرآن كريم در اين دو نكته محوري، گرچه نسبت به اولياي معصوم(عليهم‌السلام) ناطق است، نسبت به گروه سوم از گروه‏هاي سه‏گانه گذشته كه همان مجتهدان صاحب‏نظر و مفسّرانِ صائب رأي هستند، صامت است.

از اين رو، حضرت اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) در مقام تحدّي و مبارزه‏طلبي چنين فرمود: «فاستنطقوه ولَن ينطق ولكن أُخبركم عنه»[1]؛ او (قرآن) را به سخن آريد و هرگز سخن نمي‏گويد، ولي من از جانب او شما را آگاه مي‏سازم.

[1] ـ نهج البلاغه، خطبه 158.