فرزندان دنيا و آخرت - شمیم ولایت نسخه متنی

قرآن كريم خطر نفس تسويلي را گوشزد كرده، مي‏فرمايد: گاهي كشتن و به چاه افكندن برادر براي انسان زيبا جلوه مي‏كند؛ حضرت يعقوب (عليه‌السلام) به فرزندان خود فرمود: اين نفس تسويلي شما بود كه به چاه انداختن برادر را نيك پنداشتيد و بر اثر آن اقدام كرديد؛ (بَلْ سَوّلَتْ لَكم أنْفُسكُم أمْراً)[1] .

قرآن قرار دادن شرك به جاي توحيد را از دواعي نفس مسوّله شمرده است، چنان‏كه سامري در جواب اعتراض حضرت موسي (عليه‌السلام) كه فرمود: (فَما خَطْبُك يا سامري)[2]؛ اي سامري منظور تو چه بود، گفت: (...سَوَّلَتْ لي نَفْسي)[3]؛ نفس من برايم زشت را زيبا نمود.

حضرت علي (عليه‌السلام) مي‏فرمايد: اگر انسان بيدار باشد، زشت وزيبا را مي‏شناسد و امتياز مي‏دهد و اجازه نمي‏دهد كه از درون عاملي پيدا شود كه با مقدمه چيني و فعاليت زشتي‏ها را به صورت زيبا نشان دهد، نفس آگاه و بيدار هرگز اجازه نمي دهد، در درون او چنين توطئه‏اي صورت بگيرد.

فرزندان دنيا و آخرت

امام علي(عليه‌السلام) درباره دنيا و آخرت مي‏فرمايد: آگاه باشيد كه دنيا پشت كرده، شتابان مي‏رود و آخرت روي آورده، پيش مي‏آيد؛ «ألا وإنّ الدنيا قَد وَلّت... ألا وإنّ الآخِرَة قَد أقبلت». وقتي از اين طرف شما به سمت مرگ مي‏رويد و از آن طرف مرگ به سوي شما مي‏آيد، پس برخورد شما نزديك است.

آن حضرت مي‏فرمايد: «ولِكلٍّ منهما بَنُون ولا تكونوا أبناء الدنيا فَإنّ كلَ ولدٍ
سَيُلْحَقُ بِأُمِّهِ يومَ القيامة»؛

[1] ـ سوره يوسف، آيه 83.

[2] ـ سوره طه، آيه 95.

[3] ـ سوره طه، آيه 96.