سوم. نكته‏ها - شمیم ولایت نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

شمیم ولایت - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

از اين جمله معلوم مي‏شود كه مراد از روز عرفه در اين دو روايت، عرفه سال آخر عمر پيامبراكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم است، در حالي كه طبق آن‏چه در بخش اول و ذيل حديث شماره سه گذشت، در روز عرفه سال دهم هجرت حادثه با اهميتي رخ نداد، زيرا ممنوعيت ورود مشركان به مسجد الحرام و ممنوعيت
طواف به صورت برهنه در سال نهم هجري اعلام شد، ساير مقدماتي كه زمينه انجام آن حج با شكوه را فراهم كرد، نظير فتح مكّه، صلح حديبيه و... در سال‏هاي قبل واقع شد.
بنابراين، طبق اين احاديث شأن نزول آيه اكمال در سال نهم و هشتم و... واقع شده است. بدين ترتيب ناقلان اين‏گونه احاديث بايد بگويند كه بين آيه و شأن نزول آن يك سال فاصله شده است. افزون بر اين، چنان كه گذشت[1]، حج بدون امام معصوم هرگز مايه يأس دشمن نمي‏شود.

10. يأس اصلي دشمنان

امام باقر(عليه‌السلام) درباره آيه (اليوم يئس... ) فرمود: مراد روزي است كه قائم آل محمّد(عجل الله تعالي فرجه) قيام مي‏كند و بني اميّه نااميد خواهند شد. پس كافراني كه از آل محمّدصلي الله عليه و آله و سلم نااميد خواهند شد، بني اميّه هستند؛

قال أبوجعفر(عليه‌السلام) في هذه الآية (اليوم يئس الذين كفروا من دينكم): «يوم يقوم القائم(عليه‌السلام) ييأس بنواُمية فهم الذين كفروا يئسوا من آل‏محمد(عليهم‌السلام) »[2].

آن‏چه در اين روايت و نظاير آن آمده، از قبيل جري و تطبيق است كه امام باقر(عليه‌السلام) به بارزترين نمونه آن اشاره كرده است.

سوم. نكته‏ها

تاكنون درباره فقرات نوراني و هدايتگر آيه اكمال، محتوا و مصداق آن و جايگاه غدير در روايات بحث شد و گذشت كه مقصود از (اليوم) در اين آيه، روزي است كه رسول گرامي اسلام‏صلي الله عليه و آله و سلم به فرمان الهي امير مؤمنان علي(عليه‌السلام) را به جانشيني خود، و
سرپرستي و رهبري امّت برگزيد.

[1] ـ ر.ك: ص 269 همين كتاب.

[2] ـ نور الثقلين، ج 1، ص 587 (به نقل از تفسير عياشي، ج1، ص292).

/ 753