رابطه خشيت و علم - شمیم ولایت نسخه متنی

رابطه خشيت و علم

راغب اصفهاني مي‏گويد: «خشيت» همواره با علم و معرفت همراه است. هرچه علم بيشتر باشد، خشيت نيز بيشتر خواهد بود؛ (إنما يخشي الله من عباده العلمؤا)[1]. امام صادق(عليه‌السلام) با استدلال به همين آيه فرمود: خشيت ميراث علم است. كسي كه از خشيت محروم شود، عالم نخواهد بود. هرچند كه در معارف و علوم، موشكافي‏هايي داشته باشد؛ «الخشية ميراث العلم... ومن حرم الخشية لا يكون عالماً وإن شقّ الشعر في متشابهات العلم»[2].

در آيه مورد بحث همه مسلمانان دعوت شده‏اند تا به اين صفت انبيا، اوليا و علما متصف گردند. پس براي رسيدن به اين مقصود بايد در ازدياد علم و معرفت خويش بكوشند.

خطر واقعي

بعد از اِخبار از يأس و نااميدي همه كافران، بشارت داد كه با توجه به حادثه پيش آمده، كاري از آنان ساخته نيست. پس ترسيدن از مكر و حيله آن‏ها بي‏جهت است؛ (فلا تخشوهم). در مقابل يادآوري كرده كه ترسيدن از ذات اقدس الهي امري معقول و موجّه، بلكه لازم و ضروري است، زيرا زمينه اين ترس وجود دارد. از اين رو فرمود؛ (واخشونِ).

[1] ـ سوره فاطر، آيه 28. از ميان بندگان خدا فقط علما از او مي‏ترسند.

[2] ـ بحارالأنوار، ج2، ص52.