آيات اِسناد اسماي حسنا به خدا - شمیم ولایت نسخه متنی

(لله
الأسماء الحسني... )[1] و (له الأسماء الحسني... )[2].

«الأسماء» در اين آيات اصطلاحاً جمع محلّي به «ال» است و در صورتي كه عهد ذهني يا ذكري نباشد، شامل جميع اسماي خداوند مي‏شود؛ يعني هر چه اسم نيكو وجود دارد، از آن خداست. افزون بر اين، تقديم جار و مجرور (خبر) دلالت بر حصر مي‏كند؛ يعني غير خدا در اسماي حسنا سهمي ندارد.

آيات اِسناد اسماي حسنا به خدا

آيات قرآن كريم درباره اسناد اسماي حسنا به خداوند، دو دسته است:

الف. آياتي كه همه اسماي حسنا را از آنِ خداوند دانسته و همگان را از الحاد در آن برحذر داشته است، مانند:

1. (ولله الأسماء الحسني فادعوه بها و ذروا الذين يلحدون في أسمائه سيجزون ما كانوا يعملون)[3]؛ منظور از اسماي‏حسناصفات‏مختلف‏پروردگار است‏كه‏همگي نيك و حسناست و نيز مقصود از اِلحاد در اسماي خداي سبحان، تطبيق صفات او بر مخلوقاتش است.

2. (قل ادعوا الله أو ادعوا الرّحمن أيّاً ما تدعوا فله الأسماء الحسني... )[4]؛ يعني اگر «الله» يا «الرحمن» را خوانديد، همه اسما را خوانده‏ايد، زيرا اسم «الله» و «الرحمن» جامع همه اسما است و اين بدان جهت است كه در آن مقام نامتناهي همه اسما از لحاظ مصداق، عين هم هستند.

[1] ـ سوره اعراف، آيه180.

[2] ـ سوره حشر، آيه24.

[3] ـ سوره اعراف، آيه180.

[4] ـ سوره اسراء، آيه110.