معرفت و اخلاص - شمیم ولایت نسخه متنی

چنان كه امام رضا(عليه‌السلام) فرمود:

«لا إله إلاّ الله حصني»[1] و كسي كه در دژ توحيد قرار گرفت، نه چيزي را از دست داده است، تا غمگين باشد و نه چيزي را از دست مي‏دهد، تا هراسان باشد.
حال‏كه ولايت و قرب بايد ازطرف انسان آغازشود و وصول‏به آن براي انسان ممكن است،بايد ملاحظه شود كه چه‏چيزهايي موجب مي‏شودكه انسان به ولايت‏نائل شود.

معرفت و اخلاص

مهم‏ترين عاملي كه به منزله فريضه نيل انسان به مقام ولايت نقش ايفا مي‏كند، مسأله معرفت و اخلاصِ در عمل است. اگر انسان به معرفت دست يافت و از اخلاص در عمل برخوردار بود، به ولايت مي‏رسد و ولي مي‏شود.

سرّ اين‏كه معرفت و اخلاص در عمل از فرائض سلوك نيل به مقام ولايت است، آن است كه انسان داراي دو شأن است، يكي عقل نظري كه با آن درستي و نادرستي قضايا را تشخيص مي‏دهد و ديگري عقل عملي كه به وسيله آن هرچه را كه بايد انجام دهد، امتثال و هرچه را كه بايد از آن اجتناب كند و مرتكب آن نشود، از آن دوري مي‏كند و چون كمال عقل نظري در شناخت خداوند و كمال عقل عملي در اخلاص عمل براي خدا است از اين‏رو، اين دو از فرائضِ سلوك به مقامِ ولايت محسوب مي‏شود.

[1] ـ توحيد، باب ثواب الموحدين، ح23، ص25.