معلوم شد كه محور اين لوازم چهارگانه، اصل نامحدود بودن خداي سبحان است كه در نهجالبلاغه بر آن تأكيد فراوان شده است.
شبيه نداشتن خدا
خداوند شبيه و نظير ندارد، چنان كه قرآن ميفرمايد:(لَيْس كَمثْله شيء)[1]. حضرت علي(عليهالسلام) نيز در عبارت «و بِاشتباههم علي أن لا شبه له»[2]، بر اين مطلب استدلال كردهاند. توضيح استدلال حضرت اين است: موجودات جهان شبيه و نظير دارند، زيرا در اوصاف، نوع، جنس و بسياري از خصوصيات ذاتي شبيه يكديگرند و اين پديدههاي نظيردار را بايد مبدأ بينظير بيافريند؛ مبدئي كه خود شبيه و مانند نداشته باشد، چون خالق با مخلوق از تمام جهات فرق دارد و در هيچ چيز به آنها شباهت ندارد:«لافتراق الصانع والمصنوع والحادِّ والمحْدود والربِّ والمرْبوبِ»[3]؛[1] ـ سوره شوري، آيه11. [2] ـ نهج البلاغه، خطبه152. [3] ـ همان، خطبه152.