راه بهبودي معاشرت - شمیم ولایت نسخه متنی

راه بهبودي معاشرت

از رسالت‏هاي اساسي قرآن در بهبود ادب معاشرت، بنيان‏گذاري جامعه برين ومتمدّن راستين، و صدور دستور داشتن حُسن ظن به چنين اجتماعي است. گرچه در جامعه تباه، وظيفه نخستين افراد خوش‏گماني نيست، ليكن در جامعه صالح دستور نخستْ گمان خوب نسبت به ديگران داشتن است؛ (إِجْتَنبُوا كثيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بعض الظَّنِّ إِثمٌ)[1].

4. رسالت قرآن در معشيت

روح از نشأه غيب است و بدن در قلمرو شهادت، و اصالت از آنِ غيب است كه واسطه فيض خداي سبحان است و مستفيض‏هاي نشأه شهادت را برخوردار مي‏نمايد. بنابراين، اوصاف روح كه مهم‏ترين آن‏ها اعتقاد است اصل مي‏باشد و تأمين نيازهاي بدن كه در گرو مسايل مالي و مادي يعني اقتصاد است، فرع مي‏باشد. گرچه اقتصاد در فرهنگ قرآنْ روبناست، نه زيربنا، ليكن اسلام هرگز نسبت به ساير مسايل روبنايي و فرعي بي‏اهميّت نبوده و نيست.

ابزار بودن مال

مال و آن‏چه جداي از حقيقت روح آدمي است، كمال انسان محسوب نمي‏شود، بلكه وسيله رفع نيازهاي طبيعي است، و چون تهيّه وسايل آن بدون رنج نيست، مقدار معقولي از كشش درون و لذّت تملك در نهان طبيعي انسان (نه فطري وي)
ذخيره شده است تا به بها و بهانه آن رنج تحصيل مال تحمّل شود.

[1] ـ سوره حجرات، آيه 12.