شمیم ولایت نسخه متنی

جواب. اگر چنين است بايد مي‏فرمود: إنما يريد الله ليذهب عن المسلمين (يا عن المؤمنين) الرجس ويطهرهم تطهيراً. ذكر كلمه (أهل البيت) همراه با ضمير (كُم) مانع احتمال تعميم خواهد بود.

افزون بر اين، اجمالاً اشاره شد كه اراده مطرح شده در اين آيه اراده تكويني است، نه اراده تشريعي[1]، در حالي كه «لام» تعليل آن‏گونه كه علماي اهل سنت معنا مي‏كنند مربوط به اراده تشريعي است.

هم‏چنين گفتني است كه اگر كسي بخواهد، بر مرام و مسلك اهل سنت «لام» را تعليل براي احكام مذكور در آيات قبل بداند، اين‏گونه بايد معنا كند: اي همسران پيغمبر! گمان نكنيد كه خداوند اراده كرده است كه با اين احكام براي شما عسر و حرج ايجاد كند، بي‏جهت بر شما سخت بگيرد و...، بلكه اراده خدا فقط به اذهاب رجس از شما و تطهير شما است، ليكن طبق اين تحليل، مجموع جمله (إنما يريد... ) تعليل براي احكام گذشته است، نه «لام» به تنهايي.

بنابراين، «لام» نمي‏تواند تعليل براي احكام مذكور ترك تبرّج، ترك ناز در گفتار و... باشد. بله ممكن است گفته شود كه «لام» تعليل است، ليكن بدين معنا: اي اهل بيت! ما اين احكام را بر همسران پيامبر واجب كرديم تا حيثيت و آبروي شما، حتي از ناحيه بستگان و خويشاوندان نيز لكّه‏دار نشود. اين معنا حتّي اگر قابل قبول باشد، معناي ديگري است و ارتباطي با سخن علماي اهل سنت ندارد، پس نمي‏تواند دليل تشريعي بودن اراده باشد.

[1] ـ ر.ك: ص329.