شمیم ولایت نسخه متنی

«الذي عنده علم الكتاب هو أميرالمؤمنين(عليه‌السلام) »؛ آن كسي كه علم كتاب نزد او بود، اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) است.

آن‏گاه از حضرت پرسيدند: آيا كسي كه نزد او علمي از كتاب بود، اعلم است يا كسي كه علم كتاب را داشت؟ حضرت پاسخ دادند: «ما كان علم الذي عنده علمٌ من الكتاب عندالذي عنده علم الكتاب إلاّ بقدر ما تأخذ البعوضة بجناحها من ماءِ البحر»[1]؛ دانش كسي كه صاحب علمي از كتاب بود، نسبت به علم اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)، مانند مقدار آبي است كه پشه با بال‏هاي خود از دريا برگيرد.

بديهي است كه آن حضرت با چنين مقام والايي(عليه‌السلام) نه تنها بر مُلك سيطره دارد و قطب آن مي‏باشد؛ «أنّ محلّي منها محلّ القطب من الرّحي»[2]، بلكه ملكوت نيز بر قطب حضرتش دور مي‏زند و برآن استوار و بدان پايدار است.

2. مظهر حقّ

حقّ از اوصاف فعلي خداوند است و اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) مظهر اَتمّ اين وصف اِلهي است، چنان‏كه عالمان شيعه و سنّي روايات فراواني را در اين‏باره از رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم نقل كرده‏اند، از جمله:

1. سلمان، اباذر و مقداد نقل مي‏كنند:

از رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم شنيديم كه مي‏فرمود: «إنّ علياً مع الحقّ والحقّ معه، يدور كيفما دار به»[3]؛ يعني علي(عليه‌السلام) با حق است و
حق نيز با علي(عليه‌السلام)، امّا اين‏كه حق در محور كمال وجودي علي(عليه‌السلام) دور مي‏زند يا علي(عليه‌السلام) در مدار حق مي‏گردد؟

[1] ـ تفسير قمي، ج1، ص367.

[2] ـ نهج‏البلاغه، خطبه3.

[3] ـ بحارالأنوار، ج38، ص30.