شمیم ولایت نسخه متنی

«فوالذي فلق الحبّة وبرأ النسمة، ما أسلموا ولكن استسلموا وأسرّوا الكفر فلمّا وجدوا
أعواناً عليه أظهروه»[1].

امويان پيش از فتح مكّه كافر بودند و پس از آن به ظاهر مسلمان شدند، ولي در درون كافر و منافق بودند و در پي آن بودند كه به تدريج امامت و خلافت را به صورت سلطنت در آورند و به هدف خود نيز رسيدند.

مسلمانان براثر پيروي از رسول اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم و هوشمندي و دشمن شناسي، در كوتاه‏ترين مدّت از چنان قدرتي برخوردار شدند كه هر دو ابرقدرت ايران و روم را تسليم خود كردند و اسلام تا فرانسه در قلب اروپا و بسياري از نقاط آسياي ميانه به پيش رفت، چنان‏كه در همه جا بانگ اذان به گوش مي‏رسيد.

پس از رحلت پيامبر اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم نيز بر اثر بينش سياسي علوي، جنگ داخلي به وجود نيامد؛ زيرا آن وجود مبارك با اين كه حقّش را غصب و همسرش را هتك كردند، در هر مشكلي كه براي جامعه اسلامي پديد مي‏آمد، بهترين رهنمودها و مساعدت‏ها را براي دين و مردم بيان مي‏كرد.

اكنون كه در جهان بيش از يك ميليارد انسان به اسلام معتقدند، به بركت همان بينش سياسي علوي است، زيرا اگر پس از سقيفه جنگ داخلي آغاز مي‏شد، اصل دين به خطر مي‏افتاد.

اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) كه ولي اللّه است، مي‏دانست كه در كجا مانند پيامبر اكرم‏صلي الله عليه و آله و سلم صبر كند و در كجا دست به شمشير ببرد؛ رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم سيزده سال در مكّه در دشوارترين شرايط صبر كرد و علي(عليه‌السلام) نيز نزديك به 52 سال، يعني يك ربع قرن، خار در چشم و استخوان در گلو صبر پيشه كرد. وجود مبارك پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم در مدّت ده سال دوران مدينه حكومت تشكيل داد و با كافران جنگيد و علي(عليه‌السلام) نيز در دوران پنج ساله خلافت با منافقان جنگيد.

[1] ـ نهج البلاغه، نامه 61.