لطفا منتظر باشید ...
احكام نماز
اهميت نماز(س 315) كسى كه مى داند (يا احتمال قوى مى دهد) كه به جهت شب نشينى، مطالعه، و
يا... نماز صبح او قضا مى شود، آيا شرعاً مجاز است كه كارهاى فوق الذكر را انجام
دهد؟
ج ـ بيدار ماندن در شب، براى كسى كه مى داند و مطمئن است كه نماز صبح او قضا مى
شود، ممنوع و تركش لازم است، و با فرض قضا شدن نماز، معصيت كرده و عمل او در حكم
ترك عمدى واجب است. و ناگفته نماند كه توجه دادن افراد به چنين يقينى (مانند توجه
دادن به موضوعاتى كه جنبه حقّ الله دارد)، غير واجب بلكه نسبت به امور راجحه (مانند
عزادارى ابا عبدالله الحسين(عليه السلام) و يا مطالعه كتب دينى و اسلامى) نامطلوب،
اگر نگوييم مذموم است. 24/6/74
(س 316) پسرى تازه به سنّ تكليف رسيده و مقيّد به نماز است، امّا خوابش بسيار
سنگين است، به طورى كه براى نماز صبح، گاهى يك ربع ساعت بايد او را صدا كرد تا
بيدار شود. آيا وظيفه پدر اين است كه به هر صورت ايشان را بيدار كند، يا چند بار
صدا كردن كفايت مى كند؟
ج ـ اگر خودش گفته كه مرا بيدار كنيد بايد بيدارش كنند، وگرنه، با عنايت به
اينكه خود مقيّد به نماز است و مسامحه در آن نمى كند، ظاهراً وجهى براى لزوم بيدار
نمودن وجود ندارد، آرى، بر انسانى كه مطمئن است نمازش قضا مى شود، لازم است كه از
ديگران بخواهد او را بيدار كنند، تا از اداى واجب ـ آن هم واجبى مثل نماز و درك وقت
آن ـ محروم نماند. 3/2/75
(س 317) آيا نماز در حال جنگ، غرق شدن، آتش سوزى، نبودن طهورين (آب و خاك) يا
ضرر داشتن آن دو، تقيّه، فلج بودن، بسته شدن بر تخت بيمارستان، ناتوان بودن حتّى از
اشاره با چشم و... از مسلمان ساقط مى شود؟
ج ـ نماز به هيچ وجه ساقط نمى شود و بايد ولو با اشاره چشم، سر يا به هر نحو
ممكن ديگر، انجام شود و نماز خواندن به اين نحو، مسقط تكليف است، مگر در فاقد
طهورين، كه بنا بر احتياط واجب، بايد نماز را هم به صورت ادا و هم به صورت قضا به
جا آورد. 18/10/75
(س 318) بنده به عنوان يك دانش آموز بايد شش ساعت درس بخوانم و به هنگام ظهر هم
بايد فريضه نماز را به جا آورم. همزمان بودن وقت كلاس با وقت نماز باعث شده كه وقت
كلاس، كم و صرف نماز شود. آيا اين عمل براى به جا آوردن نماز جايز است يا خير؟
ج ـ بايد توجه داشت كه مرز ميان اسلام و كفر نماز است، و اگر آن هم با وساوس
شيطانى ـ نعوذبالله ـ ترك شود، چه نشانه اى از اسلام در انسان باقى مى ماند. و
چگونه انسان در مقابل اين همه نعمتهاى خداوند خجلت زده و شرمسار نباشد. بايدتوجه
داشت كه هم درس خواندن و هم نماز خواندن وظيفه ماست، و بركت در عمر، موفقيت در درس
خواندن و غيره مربوط به ذات بارى تعالى است. چه بسا انسانهايى كه با وقت كم استفاده
ها و افاده هاى علمى و برعكس چه بسا، افرادى كه با وجود وقت زياد، به خاطر عدم تعهد
به واجبات، ضرر و زيان ديده اند. اين شهيد مطهرى است كه با آنكه عمر مباركش از
پنجاه و دو سال تجاوز ننمود، اين همه بركت داشته است. بنابراين، نماز را بخوانيد و
از خداوند استمداد بجوييد و بدانيد كه نماز اول وقت، رضوان الله (باعث رضايت
خداوند)، و نماز آخر وقت، غفران الله (سبب آمرزش) است. آرى، اگر راجع به برنامه
ريزى تهيّه كنندگان، مشكلى داريد، تذكّر دهيد، جواز و عدم جواز كار آنها مربوط به
خودشان است.(س 319) معاشرت با كسى كه نماز را عمداً ترك نموده، نسبت به محرم و نامحرم بى
تفاوت است، حجاب را كنار گذاشته و امر به معروف هم در او تأثيرى ندارد، چه حكمى
دارد؟
ج ـ به هر نحو كه ممكن است، بايد چنين فردى را امر به معروف و نهى از منكر كرد،
ولو با ترك مراوده. 1/2/75
(س 320) به نظر جناب عالى، با كسانى كه نماز نمى خوانند، روزه نمى گيرند و يا
اينكه يكى از اين دو فريضه را انجام نمى دهند، با آنكه به آنها سه مرتبه نصيحت شده
ولى اين عمل را ادامه مى دهند، چگونه رفتار كنيم؟
ج ـ معاشرت با آنان، چنانچه ترك رفت و آمد، هيچ اثرى در كم شدن گناه و ترك آن
ندارد، و خود انسان هم تحت تأثير آنها قرار نمى گيرد، مانعى ندارد.[17]
27/10/74
