لطفا منتظر باشید ...
احكام و شرايط امام جماعت
(س 554) گاهى اوقات امام جماعت اهل سنّت، در نماز، سوره سجده دار را مى خواند ونمازگزاران در اثناى قرائت، به سجده مى روند و بر مى خيزند. اگر كسى عمداً يا سهواً
سجده را ترك كند، نمازش چه حكمى دارد؟ و اگر ندانسته به ركوع و سپس به سجده رفت و
دوباره به قيام برگشت، تكليف چيست؟
ج ـ تكليف اوّلى، عمل بر وفق تقيّه است، امّا با قطع نظر از آن، هرگاه نمازگزار
آيه سجده دار را شنيد، با اشاره با سر، سجده مى نمايد و بعد از نماز سجده درست
انجام مى دهد، امّا ترك آن مضرّ به نماز نيست و تنها تخلّف از وظيفه است; ليكن
اضافه نمودن ركوع، مبطل نماز است، چون ركوع جزء اركان نماز است و كم و زياد كردن آن
عمداً و سهواً، موجب بطلان است. 8/12/75
(س 555) با عنايت به اينكه عدالت، يكى از شرايط امام جماعت است، معيار شناخت
عادل چيست؟
ج ـ معيار، اطمينان خود شخص به عدالت و حسن ظاهر يا شهادت عدلين و يا شياع و
اشتهار موجب اطمينان يا اقتداى عده اى از اهل محل است كه باعث اطمينان شود.
12/6/75
(س 556) اگر چند بار ديده شود كه امام جماعتى، مشغول غيبت است. آيا مى توان به
او اقتدا كرد؟
ج ـ چنانچه قبلاً او را عادل مى دانستيد، الآن هم او را عادل بدانيد، چون شايد
مورد غيبت، از مواردى بوده كه براى غيبت كردن مجوز داشته، و از مواردى بوده كه به
نظرش غيبت، جايز است. آرى، اگر شك برگردد به شكّ به عدالت از اول و نسبت به گذشته،
چون شكْ شكّ سارى است، نمى توان اقتدا كرد. 17/2/73
(س 557) اگر هنگام نماز به مسجد يا محلى برسيم كه يك روحانى، به عنوان امام
جماعت، حضور دارد و در حال قرائت نماز است. آيا مى توان بدون تحقيق به او اقتدا
كرد؟
ج ـ تحقيق لازم نيست، و همين كه عده اى از مؤمنين و اهالى محل اقتدا مى كنند و
از اقتداى آنان به عدالت امام جماعت اطمينان حاصل شود، كافى است.(س 558) اقتدا به امام جماعتى كه انسان وى را نمى شناسد (به عادل بودن يا نبودن
وى واقف نيست)، چه حكمى دارد؟ ملاك، براى عدالت امام جماعت چيست؟ آيا امام جماعتى
كه غيبت نمودن براى وى آسان است، مى تواند عادل باشد؟
ج ـ اطمينان به عدالت و حسن ظاهر، ملاك تشخيص است; ولى كسى كه غيبت نمودن برايش
آسان باشد، نمى توان او را عادل دانست. 6/12/71
(س 559) إمامة الراتبة هل توجب حقّاً للإمام الراتب حتّى لايجوز لغيره أن يؤمّ
الناس إلاّ بإذن الإمام الراتب، كما يشاع ذلك؟
ج ـ حلّ أمثال هذه المسائل بيد الإمامين (أى الراتب و غيره) أولى من حلّه بيد
المأمومين، و تقديمهم أحدهما على الآخر، ولو حسب الموازين الشّرعيّة والأصول
الأخلاقية المذكورة في الكتب الفقهيّة، مرجوح و غير مطلوب، لأنّ الجماعة شرّعت لحفظ
الاتّفاق و الاتّحاد بين المسلمين و غيرها من المصالح، و مع تدخُّل المأمومين يحتمل
قوياً حصول شىء من الاختلاف في قلوب أئمّة الجماعة، و معه كيف يكون التدخُّل منهم
راجحاً، و لزيادة التّوضيح فيما ذكرناه ننقلُ عبارة الروض و الذكرى على ما في
الجواهر من أنّه لو بعد منزله و خافوا فوت وقت الفضيلة، قدّموا من يختارونه، ولو
حضر بعد صلوتهم استحبّ إعادتها معه، لما فيه من اتّفاق القلوب، مع تحصّل الاجتماع
مرّتين، و لا بأس به، بناءً على استحباب إعادة الفريضة جماعة.
2/9/73
(س 560) آيا امام جماعت مى تواند در يك وعده، سه بار نماز ظهر و عصر را در يك
محل و با نيّت ادا بخواند؟ (البته مأمومين در هر نماز عوض مى شوند).ج ـ مانعى ندارد. 8/2/75
(س 561) نماز خواندن پشت سر امام جماعتى كه مأموم او را به عدالت قبول ندارد،
ولى از روى مصلحت به او اقتدا مى كند، چه حكمى دارد؟
ج ـ نماز او به جماعت صحيح نيست; ليكن اگر براى حفظ وحدت جامعه اسلامى اقتدا
كند، مطلوب است و بايد نمازش را اعاده كند. 1/2/75
