كسى كه محلِ كارش غير از وطن است
(س 485) با عنايت به اينكه محلِ تولّد و زندگى قبلى خود را هنوز هم وطن خود مىدانم، تكليف نمازم در سفر بين وطن اصلى و محلِ سكونت فعلى چيست؟
ج ـ اگر مسافت بين وطن اصلى و محلِ سكونت (وطن اتّخاذ شده) كمتر از هشت فرسخ
باشد، نماز در بين راه تمام و اگر بيش از هشت فرسخ باشد، نماز در بين راه شكسته
است. 2/8/75
(س 486) نماز و روزه كسى كه در غير وطن خود سكونت دارد و از محلِ سكونت تا محلِ
كارش، كمتر از مسافت شرعى تردّد مى نمايد، و نمى داند كه آيا طول ده روز، از مسافت
شرعى خارج مى گردد يا خير، با توجه به اينكه اختيارش در دست اداره مربوط است، چه
حكمى دارد؟
ج ـ نماز كسى كه بين محلِ سكونت و محلِ كارش، در مسافتى كمتر از مسافت شرعى
تردّد مى كند، تمام است، امّا سفر به ميزان مسافت شرعى، موجب قصر است.
12/11/72
(س 487) نماز و روزه كسى كه مدتى در غير وطن خود ساكن شده و هر روز مسافتى كمتر
از 5/22 كيلومتر را طى مى كند، چگونه است؟ نماز و روزه اش، اگر فاصله دو محل از
مسافت شرعى بيشتر باشد، چگونه است؟
ج ـ در هر صورت، نماز و روزه او تمام است، چون اگر مسافت، كمتر از مسافت شرعى
باشد، مسافر نيست و احكام مسافر بر او بار نمى شود و محلِ سكونت براى او در حكم وطن
است، و اگر بيش از مسافت شرعى باشد، در حكم كثيرالسفر است و نماز و روزه او تمام
است. 3/6/75