شكيّات
(س 455) اگر شخصى بعد از سر برداشتن از سجده، شك كند كه سجده اول است يا سجدهدوم، امّا يكى از دو طرف را بيشتر احتمال دهد، حكمش چيست؟
ج ـ بايد بنا را بر اقل بگذارد. 2/3/68
(س 456) چنانچه بعد از سر برداشتن از سجده اول يا دوم، شك كنيم كه موهاى سر و يا
چيز ديگرى، مانع از رسيدن پيشانى به مُهر بوده است يا خير، چه بايد كرد؟
ج ـ نبايد به شكّ خود اعتنا كرد. 8/4/75
(س 457) اگر كسى در تشهّد، شك كند كه سجده دوم را به جاى آورده است يا خير،
تكليفش چيست؟
ج ـ به شك خود اعتنا نكند، چون شكّ بعد از محل است و اعتبار ندارد.
18/11/68 (س 458) آيا كسى كه در همه افعال و اعمال خود كثيرالشّك شده، مى تواند به
ظن عمل كند؟ آيا ظن براى افرادى از اين قبيل، حجّت است؟
ج ـ در اين گونه موارد، ظن، حجّت نيست و نمى توان به آن عمل كرد. 27/9/68
(س 459) بنده در اكثر نمازها، به دليل حواسپرتى، بين ركعات يك، دو، سه يا چهار،
شك مى كنم. آيا كثيرالشّك هستم؟
ج ـ به شك خود اعتنا نكنيد و بنا را بر دلخواه و نفع خود بگذاريد.
22/12/69
(س 460) كسى كه در مسائل عبادى و غير عبادى مبتلا به شكهاى مختلف است (حتّى گاهى
برايش شكّى پيش مى آيد كه سابقه نداشته است)، وظيفه اش چيست؟
ج ـ نبايد به شكّ خود اعتنا كند. 6/4/74
(س 461) بنده بين ركعتهاى سه و چهار نماز، زياد شك مى كنم، و كثيرالشّك هستم.
گاهى به وظيفه كثيرالشّك عمل مى كنم، ولى شيطان مرا وسوسه مى كند و احتمال سه ركعت
را بيشتر مى دهم و ناراحتم كه يك ركعت كم خوانده باشم; و گاهى برعكس عمل مى كنم،
ولى باز هم وسوسه مى شوم. آيا مى توانم به وظيفه كثيرالشّك عمل كنم، و بنا را بر
چهار بگذارم و نمازم را تمام كنم و بعد يك ركعت نماز احتياط هم به جا آورم؟
ج ـ چون شكّ شما به خاطر كثرت، از حكم شك خارج است، لذا بنا را بر همان طرفى
بگذاريد كه نماز با آن صحيح است و جبران نمى خواهد، يعنى در فرض سؤال، بنا را بر
چهار بگذاريد و لازم نيست نماز احتياط هم بخوانيد.