سعادت و نحوست ايام (از نظر عقل، قرآن و سنت) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

و مراد از كلمه" يوم" قطعه‏اى از زمان است، نه روز لغوى كه يك هفتم هفته است، چون در جاى ديگر فرموده:

" فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيَّامٍ نَحِساتٍ" «1» و باز در جاى ديگر در باره همين قوم فرموده:

" سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً" «2».

بعضى «3» هم كلمه نحس را به سرد معنا كرده‏اند.

" تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ" فاعل فعل" تنزع" ضميرى است كه به كلمه" ريح" بر مى‏گردد، و معنايش اين است كه باد انسانها را از زمين مى‏كند، و همچنين تنه‏هاى درخت خرما را از" أعجاز" آنها يعنى از پايين آنها مى‏كند، و كلمه" منقعر" به معناى چيزى است كه از ريشه كنده شود، و معناى آيه روشن است، چيزى كه از آيه استفاده مى‏شود و بايد خاطرنشان كرد اين است كه:

قوم عاد مردمى قوى هيكل بوده‏اند.

" فَكَيْفَ كانَ عَذابِي ... مُدَّكِرٍ" تفسير اين دو آيه قبلا گذشت.

گفتارى در چند فصل پيرامون سعادت و نحوست ايام و طيره «4» و فال‏

سعادت و نحوست ايام (از نظر عقل، قرآن و سنت)

1- در سعادت و نحوست ايام

نحوست روز و يا مقدارى از زمان به اين معنا است كه در آن زمان بغير از شر و بدى حادثه‏اى رخ ندهد، و اعمال آدمى و يا حد اقل نوع مخصوصى از اعمال براى صاحب عمل بركت و نتيجه خوبى نداشته باشد، و سعادت روز درست بر خلاف اين است.

(1) ما در روزهايى نحس بادى تند بر آنان روانه كرديم. سوره حم سجده، آيه 16.

(2) آن باد را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنان گماشت. سوره الحاقه، آيه 7.

(3) مفردات راغب، ماده" نحس".

(4) طيره- شگون بد، فال بد، لغت نامه دهخدا.