چند روايت حاكى از اينكه امير المؤمنين (عليه السلام) تنها كسى بود كه به حكم صدقه دادن قبل از نجوى با پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) عمل نمود - ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 19

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و برترى عالم بر
ساير مردم نظير برترى من بر پست‏ترين آنان است. اين روايت را جابر بن عبد اللَّه از آن جناب نقل كرده «1».

مؤلف

ولى ذيل روايت خالى از اشكال نيست، براى اينكه ظاهر جمله" أدناهم- پست‏ترين آنان" اين است كه ضمير به كلمه" ناس- مردم" برگردد، و ظاهر اين برگشتن اين است كه روايت خواسته براى مردم مراتبى قائل شود، بعضى در بلندترين مرتبه، و بعضى در مرتبه‏اى متوسط، و بعضى پست، و بعضى پست‏تر، و وقتى برترى عالم بر ساير مردم- با فرض اينكه در بين آنان دارندگان بلندترين مرتبه نيز هست- نظير برترى پيغمبر بر پست‏ترين مردم باشد، نتيجه‏اش اين مى‏شود كه عالم از رسول خدا (ص) افضل باشد، براى اينكه به حكم اين حديث رسول خدا (ص) از پست‏ترين مردم افضل است، و عالم از همه مردم چه پست‏ترين و چه بلند مرتبه‏ترين آنان. و اين قطعا درست نيست.

مگر آنكه بگوييم:

منظور از كلمه" أدنى" پست‏ترين نيست، بلكه نزديك‏ترين است، يعنى نزديك‏ترين مردم به رسول خدا (ص) كه قهرا همان علماء خواهند بود، هم چنان كه از جمله" و پيغمبر از عالم يك درجه برترى دارد" نيز همين معنا استفاده مى‏شود، در نتيجه مفاد روايت اين مى‏شود كه:

فضل عالم بر سائر مردم نظير برترى من است بر نزديكترين مردم به من، كه همان عالم باشد.

چند روايت حاكى از اينكه امير المؤمنين (عليه السلام) تنها كسى بود كه به حكم صدقه دادن قبل از نجوى با پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) عمل نمود

و در الدر المنثور است كه سعيد بن منصور، ابن راهويه، ابن ابى شيبه، عبد بن حميد، ابن منذر، ابن ابى حاتم، ابن مردويه، و حاكم- وى حديث را صحيح دانسته- از على بن ابى طالب روايت كرده‏اند كه گفت:

در كتاب خدا آيه‏اى است كه احدى قبل از من و بعد از من به آن آيه عمل نكرده، و نمى‏كند، و آن آيه" يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً" است، كه من يك دينار داشتم، آن را به ده درهم فروختم، هر بار كه با رسول خدا (ص) نجوى كردم قبل از نجوى يك درهم صدقه دادم، و بعد از آن آيه نسخ شد، پس احدى به جز من به آن عمل نكرد، و آيه شريفه" أَ أَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقاتٍ ..." نازل شد، و حكم صدقه را نسخ كرد «2».

(1) مجمع البيان، ج 9، ص 253.

(2) الدر المنثور، ج 6، ص 185.

/ 676