لطفا منتظر باشید ...
حكم بيعت زنان مؤمن با رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و شرايط آن
" يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ ..."اين آيه شريفه حكم بيعت زنان مؤمن با رسول خدا (ص) را معين مىكند، و در آن امورى را بر آنان شرط كرده است كه بعضى مشترك بين زنان و مردان است، مانند شرك نورزيدن، و نافرمانى نكردن از رسول خدا (ص) در كارهاى نيك، و بعضى ديگر ارتباطش به زنان بيشتر است، مانند احتراز جستن از سرقت و زنا، و كشتن اولاد، و اولاد ديگران را به شوهر نسبت دادن كه اين امور هر چند به وجهى مشترك بين زن و مرد است، و مردان هم مىتوانند چنين جرائمى را مرتكب شوند، و ليكن ارتباط آنها با زنان بيشتر است، چون زنان به حسب طبع عهدهدار تدبير منزلند، و اين زنانند كه بايد عفت دودمان را حفظ كنند، و اينها چيزهايى است كه نسل پاك و فرزندان حلالزاده به وسيله آنان حاصل مىشود.بنا بر اين، جمله" يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ" جملهاى است شرطيه، و جواب شرط جمله" فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ" مىباشد.و جمله" عَلى أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً" شرط اول را بيان مىكند، مىفرمايد با ايشان شرط كن كه هيچ چيزى را شريك خدا نگيرند، نه بت، و نه اوثان، و نه ارباب اصنام را. و اين شرطى است كه هيچ انسانى در هيچ حالى از اين شرط بىنياز نيست." وَ لا يَسْرِقْنَ"- اين شرط دوم است مىفرمايد: و نيز از شوهران و از غير شوهران چيزى ندزدند. و از سياق استفاده مىشود كه بيشتر، منظور ندزديدن از شوهران مورد عنايت است." وَ لا يَزْنِينَ" يعنى با گرفتن دوستان اجنبى و با هيچ كس ديگر زنا نكنند، و چنين نباشد كه از راه زنا حامله شوند، آن وقت فرزند حرامزاده، را به شوهر خود ملحق سازند كه اين عمل كذب و بهتانى است، كه با دست و پاى خود مرتكب شدهاند، چون زن وقتى بچه مىآورد، بچهاش بين دست و پايش مىافتد، و اين شرط غير از شرط قبلى است كه از زنا جلوگيرى مىكرد، چون دو عمل است و دو تا نهى لازم دارد." وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ"- در اين جمله فرموده تو را معصيت نكنند، و نفرموده خدا را معصيت نكنند، با اينكه معصيت رسول خدا (ص) و نافرمانى نسبت به آن جناب هم، منتهى به نافرمانى خدا مىشود، و اين بدان جهت بوده كه بفهماند آنچه رسول خدا (ص) در مجتمع اسلامى سنت و مرسوم مىكند، براى جامعهاسلامى عملى معروف و پسنديده مىشود، و مخالفت با آن در حقيقت تخلف از سنت اجتماعى و بىاعتبار كردن آن است.
