معناى اينكه آنچه در آسمان و زمين است خدا را تسبيح مى‏كنند - ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 19

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و در آخر به عنوان نتيجه دستور مى‏دهد كه وقتى بانك نماز جمعه بلند مى‏شود بازار و دادوستد را رها نموده، به سوى ذكر خدا بشتابند. و نيز افرادى را كه خلاف اين دستور عمل مى‏كنند، و رسول خدا (ص) را در حالى كه مشغول خطبه نماز است رها نموده، به سوى دادوستد مى‏روند، سرزنش مى‏كند، و اين رفتار را نشانه آن مى‏داند كه اين گونه افراد معارف كتاب خدا و احكامش را نپذيرفته‏اند. اين سوره در مدينه نازل شده است.

معناى اينكه آنچه در آسمان و زمين است خدا را تسبيح مى‏كنند

" يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ" كلمه" تسبيح" به معناى منزه دانستن است. وقتى مى‏گوييم:

" سبحان اللَّه" معنايش اين است كه طهارت و نزاهت از همه عيوب و نقائص را به او نسبت مى‏دهيم.

و اگر از تسبيح، در آيه با صيغه مضارع تعبير كرده، براى اين است كه استمرار را بفهماند. پس معناى آن اين نيست كه نامبردگان، در آينده تسبيح مى‏كنند، بلكه معنايش اين است كه همواره و مستمرا تسبيح مى‏كنند. و كلمه" ملك"- به فتح ميم و كسر لام- كسى است كه مقام حكمرانى در نظام جامعه مختص به او است.

و كلمه" قدوس" صيغه مبالغه از" قدس" است، كه آن نيز به معناى نزاهت و طهارت است. و كلمه" عزيز" به معناى مقتدرى است كه هرگز شكست نمى‏پذيرد. و كلمه" حكيم" به معناى متقن كار، و كسى است كه هيچ عملى از وى از جهل و گزاف ناشى نمى‏شود، هر چه مى‏كند با علم مى‏كند، و براى آن مصالحى در نظر مى‏گيرد.

اين آيه شريفه مقدمه و زمينه‏چينى است براى آيه بعدى، يعنى" هُوَ الَّذِي بَعَثَ ..."

كه متعرض مساله بعثت رسول اللَّه است، و مى‏فرمايد:

غرض از بعثت او اين بود كه مردم به كمال و به سعادت برسند، و بعد از ضلالتى آشكار كه داشتند هدايت گردند.

مقتضيات منزه بودن خداى تعالى از هر نقص و حاجت‏

و اما اينكه چگونه آنچه در آسمانها و زمين است خدا را تسبيح مى‏كنند؟

جوابش اين است كه موجودات آسمانى و زمينى (همان طور كه با آنچه از كمال دارند از كمال صانع خود حكايت مى‏كنند همچنين) با نقصى كه در آنها است و جبران كننده آن خدا است، و با حوائجى كه دارند و برآورنده‏اش خدا است، خدا را از هر نقص و حاجت منزه مى‏دارند، چون هيچ حاجت و نقصى نيست مگر آن كه تنها كسى كه اميد برآوردن آن حاجت و جبران كردن آن نقص در او مى‏رود خداى تعالى است، پس خود او مسبح و منزه از هر نقص و
حاجت است، و در نتيجه حكمرانى در نظام تكوين در بين خلق و بر طبق دلخواه هم، تنها حق او است.

و همچنين حكمرانى و تشريع قانون در نظام تشريع و در بندگانش به هر طور كه صلاح بداند خاص او است، و او ملكى است كه مى‏تواند در اهل مملكتش حكم براند، و بر اهل مملكت است كه او را اطاعت كنند.

/ 676