معروف بودن پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به نام احمد - ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

This is a Digital Library

With over 100,000 free electronic resource in Persian, Arabic and English

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 19

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

معروف بودن پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به نام احمد

جمله" اسمه احمد" با كمك سياق دلالت دارد بر اينكه اين تعبير را عيسى (ع) از رسول خدا (ص) كرده. و نيز دلالت دارد بر اينكه اهل تورات و انجيل آن جناب را به اين نام و نيز به نام" محمد" مى‏شناختند، و اين دلالت روشن است، و خفايى در آن نيست.

حسان بن ثابت هم كه گفته است:




  • صلى الاله و من يحف بعرشه
    و الطيبون على المبارك احمد «1»



  • و الطيبون على المبارك احمد «1»
    و الطيبون على المبارك احمد «1»



نيز مؤيد اين معنا است.

و همچنين شعر ابو طالب كه مى‏گويد:




  • و قالوا لاحمد أنت امرء
    ألا ان أحمد قد جاءهم
    بحق و لم ياتهم بالكذب «2»



  • خلوف اللسان ضعيف السبب‏
    بحق و لم ياتهم بالكذب «2»
    بحق و لم ياتهم بالكذب «2»



دلالت دارد بر اين كه در آن روز آن جناب را به نام احمد مى‏شناختند.

و نيز در هنگامى كه مى‏خواست از دنيا برود، به برادرانش عباس، و حمزه، و فرزندانش جعفر، و على چنين وصيت كرد:




  • كونوا فدى لكم امى و ما ولدت
    فى نصر أحمد دون الناس أتراسا «3»



  • فى نصر أحمد دون الناس أتراسا «3»
    فى نصر أحمد دون الناس أتراسا «3»



و نيز شعر ديگر ابو طالب كه در آن رسول خدا (ص) را به نام محمد نام برده:




  • أ لم تعلموا أنا وجدنا محمدا
    نبيا كموسى خط فى أول الكتب «4»



  • نبيا كموسى خط فى أول الكتب «4»
    نبيا كموسى خط فى أول الكتب «4»



و از اين يك بيت شعر استفاده مى‏شود كه مردم مكه نيز بشارت آمدن آن جناب را در كتب آسمانى كه در آن ايام نزد اهل كتاب بوده ديده‏اند.

و نيز مؤيد ديگر گفتار ما اين است كه جمعى از اهل كتاب از يهود و نصارى و در بين آنان علمايى از ايشان مانند عبد اللَّه بن سلام و غير او به آن جناب ايمان آوردند، چون آيات‏
قرآنى را كه متعرض بشارت به آمدن رسول اسلام است شنيده بودند، و شنيده بودند كه قرآن مى‏گويد نام اين پيامبر در تورات و انجيل آمده، در نتيجه آن آيات را قبول نموده، در مقام تكذيبش برنيامدند، چون شكى برايشان باقى نماند، به دليل اينكه سخنى كه حاكى از شك و ترديدشان باشد نگفته‏اند.

(1) درود خداى معبود و فرشتگان پيرامون عرشش، و همه پاكان بر احمد مبارك باد.

(2) مردم در باره احمد گفتند تو مردى خلاف‏گو هستى كه حرفهايت بى‏پايه و اساس است. ولى بدانند كه احمد دين حق را برايشان آورده، نه دروغ را.

(3) مادرم و همه فرزندانى كه به دنيا آورده فدايتان باد، در نصرت احمد و دفع دشمن از وى سپر او باشيد.

(4) مگر نمى‏دانيد كه ما محمد را پيامبرى چون موسى يافتيم كه در كتب آسمانى گذشته نامش و نبوتش نوشته شده بود.


/ 676