منظور از قرار دادن رأفت و رحمت در دل‏هاى پيروان عيسى (عليه السلام) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 19

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

" إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ"- اين جمله خاتمه آيه است، و ختم كردن آيه با اين جمله گويا اشاره باشد به اينكه دستور خداى تعالى به جهاد براى همين بوده كه امتثال كنندگان را از ديگران جدا كند، نه اينكه خداى تعالى احتياجى به نصرت ناصرى داشته باشد، چون خدا قوى‏اى است كه به هيچ وجه ضعف در او راه ندارد، و عزيزى است كه ذلت به سويش راه نمى‏يابد.

" وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِيمَ وَ جَعَلْنا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ" از اينجا به بيان اين نكته شروع شده كه اهتدا و فسق در امت‏هاى گذشته نيز همواره جريان داشته، و تا امروز جريان دارد، پس اينطور نيست كه اين امت و يا امتى از امت‏ها با تمامى افرادش به صلاح گراييده باشند و يا بگروند، بلكه همواره چنين بوده و چنين خواهد بود، كه عده بسيارى از افراد امت به فسق گراييده‏اند.

و ضمير در" فمنهم" و نيز در" منهم" به ذريه بر مى‏گردد، و بقيه الفاظ آيه روشن است.

منظور از قرار دادن رأفت و رحمت در دل‏هاى پيروان عيسى (عليه السلام)

" ثُمَّ قَفَّيْنا عَلى‏ آثارِهِمْ بِرُسُلِنا وَ قَفَّيْنا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَ آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ ..."

در مجمع البيان مى‏گويد:

كلمه" تقفيه" كه مصدر فعل" قفينا" است، به معناى اين است كه چيزى را به طور مستمر دنبال چيزى ديگر قرار دهى، و به همين جهت آخرهاى شعر را قافيه شعر مى‏گويند، چون همه شعرها به دنبال شعر اول و از نظر قيافه و وزن تابع آن هستند«1».

و ضمير در جمله" عَلى‏ آثارِهِمْ" به نوح و ابراهيم و سابقين از ذريه آن دو بزرگوار بر مى‏گردد، به دليل اينكه بعد از نوح هيچ پيامبرى مبعوث نشد مگر آنكه از ذريه آن جناب بود، چون نسل بعد از نوح نسل خود آن جناب بود، به شهادت اينكه عيسى بن مريم با اينكه از ذريه ابراهيم (ع) است مع ذلك خداى تعالى در باره نوح (ع) فرموده:

" وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ" «2» و باز فرموده:

" وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ ... وَ عِيسى‏" «3»، پس معلوم مى‏شود منظور از جمله" ثُمَّ قَفَّيْنا عَلى‏ آثارِهِمْ بِرُسُلِنا ..." در پى آوردن لاحقين از ذريه آن دو
بزرگوار است بعد از آن دو، كه سابقين ذريه آن دو بودند، و در جمله" على اثارهم" اشاره‏اى است به اينكه طريقه‏اى كه بشر بايد در پيش بگيرد يك طريقه است، كه آيندگان بايد آن را به دنبال گذشتگان پيش بگيرند.

(1) مجمع البيان، ج 9، ص 242.

(2) ذريه او را تنها باقى مانده قرار داديم. سوره صافات، آيه 77.

(3) و از ذريه نوح داوود و سليمان است ... و يكى هم عيسى است. سوره انعام، آيه 85.

/ 676