كه تنها از او بترسند، و فرمود:" الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ" «1» و در مسلم بودن اين غلبه كافى است كه در آيه 139، در سوره آل عمران مؤمنين را خطاب نموده مىفرمايد: " وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ" «2».
هرگز دوستى با دشمنان خدا و رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) با داشتن ايمان قابل جمع نيست
" لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ ..."در اين آيه شريفه يافتن قومى با چنين صفتى را نفى نموده، مىفرمايد:چنين مؤمنينى نخواهى يافت. و اين كنايه است از اينكه ايمان راستين به خدا و روز جزا با چنين صفاتى نمىسازد آن كس كه واقعا به خدا و رسول و روز جزا ايمان دارد، ممكن نيست با دشمنان خدا دوستى كند، هر چند كه همه قسم سبب و انگيزه دوستى در آنان وجود داشته باشد، مثل اينكه پدرش يا پسرش يا برادرش باشد، و يا قرابتى ديگر داشته باشد، براى اينكه اين چنين دوستى با ايمان به خدا منافات دارد.پس روشن گرديد كه جمله" وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ ..." به مطلق اسباب مودت اشاره دارد. و اگر تنها مودت ناشى از قرابت را ذكر كرد، به خاطر آن است كه مودت خويشاوندى قوىترين محبت، و هم با ثباتترين آن است و زوالش از دل به آسانى صورت نمىگيرد." أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ"- كلمه" اولئك" اشاره به مردمى است كه به خاطر ايمانى كه به خدا و روز جزا دارند با دشمنان خدا هر چند پدر و يا پسر يا برادرشان باشد دوستى نمىكنند. و" كتابت" به معناى اثبات غير قابل زوال است. و ضمير در" كتب" به خداى تعالى برمىگردد. و اين آيه تصريح و نص در اين است كه چنين كسانى مؤمنين حقيقى هستند.مراد از تاييد مؤمنين به روحى از او و بيان اينكه مؤمنان علاوه بر حيات طبيعى از حيات طيبه برخوردارند
" وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ"- كلمه" تاييد" به معناى تقويت است. و ضمير فاعل در جمله" ايدهم" به" اللَّه" برمىگردد، و همچنين ضمير در" منه". و كلمه" من" ابتدائيه است. و معناى جمله اين است كه:خداى تعالى اين گونه انسانها را به روحى از خود تقويت نمود. و بعضى «3» گفتهاند:ضمير به ايمان برمىگردد، و معناى جمله اين است كه:خداى تعالى آنانرا به روحى از جنس ايمان تقويت كرد، و دلهايشان را با آن روح زنده ساخت. اين معنا هم عيبى ندارد.
(1) امروز ديگر كفار از دين شما مايوس گشتند، پس از ايشان نترسيد، و از من بترسيد. سوره مائده، آيه 3.(2) سست مشويد، و اندوهگين نگرديد كه شما بالاترين هستيد ما دام كه مؤمن باشيد. سوره آل عمران، آيه 139.(3) مجمع البيان، ج 9، ص 255.