رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته - ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

" كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ"- اگر كلمه" شان" را در اينجا نكره يعنى بدون الف و لام آورد، براى اين بود كه تفرق و اختلاف را برساند در نتيجه معناى جمله چنين شود:

خداى تعالى در هر روزى كارى دارد، غير آن كارى كه در روز قبل داشت، و غير آن كارى كه روز بعدش دارد، پس هيچ يك از كارهاى او تكرارى نيست، و هيچ شانى از شؤون او از هر جهت مانند شان ديگرش نيست، هر چه مى‏كند بدون الگو و قالب و نمونه مى‏كند، بلكه به ابداع و ايجاد مى‏كند، و به همين جهت است كه خود را بديع ناميده، فرموده:

" بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ" «1» البته اين را هم بگوييم كه:

منظور از كلمه" يوم" در جمله" كل يوم- هر روز" احاطه خداى تعالى در مقام فعل و تدبير اشياء است، در نتيجه او در هر زمانى هست ولى در زمان نيست، و در هر مكانى هست ليكن در مكان نمى‏گنجد، و با هر چيزى هست ليكن نزديك به چيزى نيست.

بحث روايتى

رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته

در كافى مى‏گويد:

محمد بن منكدر از جابر بن عبد اللَّه روايت كرده كه گفت:

وقتى رسول خدا (ص) سوره الرحمن را براى مردم خواند، مردم چيزى نگفتند، حضرتش فرمود:

پاسخ و عكس العمل جن در برابر اين سوره بهتر بود از عكس العمل شما، براى اينكه وقتى جن اين آيه را شنيد:

" فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ" گفتند:

" لا و لا بشى‏ء من الاء ربنا نكذب- نه، به هيچ يك از آلاى پروردگارمان تكذيب نمى‏كنيم" «2».

مؤلف

اين معنا در الدر المنثور هم از عده‏اى از اصحاب حديث و صاحبان جوامع اخبار روايت شده، و صاحب الدر المنثور نقل آن را از پسر عمر از رسول خدا (ص) نقلى صحيح دانسته «3».

و در عيون به سند خود از حضرت رضا (ع) روايت كرده كه فرمود:

مردى شامى در ضمن سؤالاتى كه از على (ع) كرد پرسيد:

نام پدر بزرگ طايفه جن‏
چيست؟

(1) هستى‏بخش آسمانها و زمين او است. سوره بقره، آيه 117.

(2) نور الثقلين، ج 5، ص 187 به نقل از كافى.

(3) الدر المنثور، ج 6، ص 140.