لطفا منتظر باشید ...
" انعمت عليه- بهرهمندش كردم" اشاره است به اينكه احسان عبد در حقيقت احسان خدا است به او، كه او را موفق به كار نيك كرد «1».
چند روايت در باره وجود دو قسم بهشت و در باره همسران بهشتى
و در مجمع البيان در ذيل آيه" وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ" از علاء بن سيابه از ابى عبد اللَّه امام صادق (ع) روايت كرده كه علاء گفت:به آن جناب عرضه داشتم:مردم از اين اعتقاد ما تعجب مىكنند، كه مىگوييم بعضى از مردم از آتش دوزخ در مىآيند، و داخل بهشت مىشوند، آرى مردم به ما مىگويند:لا بد اين دوزخيان با اولياى خدا محشور و همنشين هم مىشوند؟ حضرت فرمود: اى علاء بهشت تنها بهشت اوليا نيست، از بهشت ايشان پايينتر نيز بهشت هست، خداى تعالى مىفرمايد:" وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ"، پس لازمه بيرون شدن گنهكاران از دوزخ اين نيست كه با اولياى خدا محشور هم باشند «2».و در الدر المنثور است كه ابن جرير، ابن ابى حاتم و ابن مردويه، از ابو موسى از رسول خدا (ص) روايت كردهاند كه در تفسير دو آيه" وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ" و" وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ" فرموده:دو بهشت اول از طلا، و براى مقربين، و دو بهشت دوم از نقره و براى اصحاب يمين است «3».مؤلف
اين دو روايت بيان گذشته ما در تفسير دو آيه مذكور را تاييد مىكند.و نيز در آن كتاب است كه طبرانى و ابن مردويه از ابى ايوب روايت كردهاند كه گفت:از رسول خدا (ص) معناى آيه" مُدْهامَّتانِ" را پرسيدم، فرمود:يعنى دو بهشت سر سبز «4».و قمى در تفسيرش به سندى كه به يونس بن ظبيان دارد از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير جمله" نضاختان" فرمود:يعنى دو چشمه فوار و جوشان «5».و باز در همان كتاب در معناى جمله" فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ" آمده كه:معصوم فرمود: منظور دخترانى است كه چون گياه بر لب شط كوثر مىرويند، هر قدر از آنها گرفته شود دوباره به جايش مىرويد «6». (1) الدر المنثور، ج 6، ص 149.(2) مجمع البيان، ج 9، ص 210.(3) الدر المنثور، ج 6، ص 146.(4) الدر المنثور، ج 6، ص 149.(5 و 6) تفسير قمى، ج 2، ص 346.
