لطفا منتظر باشید ...
فرزندانى است كه در عمل صالح نتوانستند به پايه پدران برسند، خداى تعالى براى اينكه چشم پدران روشن شود آن فرزندان را به پدران ملحق مىسازد «1».
مؤلف
اين روايت را صاحب كتاب توحيد هم به سند خود از ابو بكر حضرمى از آن جناب نقل كرده «2». و در تفسير قمى است كه پدرم از سليمان ديلمى از ابو بصير از امام صادق (ع) برايم حديث كرد كه آن جناب فرمود:اطفال شيعيان ما نيز از مؤمنين هستند، فاطمه (ع) آنان را تربيت مىكند، و اينكه خداى تعالى فرمود: " أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ" معنايش اين است كه: روز قيامت آن اطفال را به سوى پدران خود هدايت مىكند «3». مؤلف
و در مجمع البيان ذيل اين حديث را- البته بدون ذكر سند- از آن جناب نقل كرده «4» و در كتاب توحيد به سند خود از ابو بصير روايت آورده كه گفت:امام صادق (ع) فرمود:وقتى طفلى از اطفال مؤمنين از دنيا مىرود، يك منادى در ملكوت آسمانها و زمين ندا در مىدهد كه:آگاه باشيد فلانى پسر فلان شخص از دنيا رفت، آن گاه وارسى مىكنند، اگر قبل از آن طفل پدر و مادرش و يا يكى از آن دو و يا بعضى از خويشاوندان طفل قبلا مرده بودند، طفل را به او مىسپارند تا تغذيهاش كند، و گرنه، او را به دست فاطمه (سلام اللَّه عليها) مىدهند تا او غذايش دهد، تا پدر و مادرش و يا يكى از آن دو و يا يكى ديگر از بستگانش كه از مؤمنين باشد از راه برسد، آن وقت فاطمه (سلام اللَّه عليها) طفل را به او مىسپارد «5».و در فقيه است كه در روايت حسن بن محبوب، از على، از حلبى، از امام صادق (ع) آمده كه فرمود: خداى تبارك و تعالى ابراهيم و ساره را به كفالت اطفال مؤمنين مامور كرده تا ايشان را در قصرى از در نگهدارى نموده و از درختى كه در بهشت است و لولههايى مانند سر پستان گاو دارد غذا دهند، و چون روز قيامت شود لباس نو در تن ايشان كنند، و به بوى خوش معطر ساخته به عنوان هديه نزد پدرانشان بفرستند.(1) فروع كافى، ج 3، ص 249، ح 5.(2) توحيد، ص 394، ح 7.(3) تفسير قمى، ج 2، ص 332.(4) مجمع البيان، ج 9، ص 166.(5) توحيد، ص 394، ح 8.
