ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

و در الدر المنثور است كه حاكم (وى حديث را صحيح دانسته)، و بيهقى در كتاب" البعث"، از ابى امامه روايت كرده‏اند كه گفت:

اصحاب رسول خدا (ص) همواره مى‏گفتند خداى تعالى هميشه ما را به وسيله دهاتى‏ها سود مى‏رساند، دهاتى‏ها به شهر مى‏آيند و از رسول خدا (ص) مسائلى مى‏پرسند و ما استفاده مى‏كنيم، هم چنان كه روزى يك اعرابى نزد رسول خدا (ص) شد و عرضه داشت:

يا رسول اللَّه قرآن كريم نام درختى موذى را برده، و ما انتظار نداشتيم كه در بهشت درختى موذى وجود داشته باشد، و صاحبش را اذيت كند.

حضرت پرسيد:

كدام درخت است؟

اعرابى گفت:

درخت سدر، كه داراى خار است.

رسول خدا (ص) فرمود:

مگر قرآن نفرموده:

" فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ"؟ خودش فرموده كه خدا آن را خضد مى‏كند، يعنى خارش را از آن مى‏گيرد، و به جاى دانه دانه‏هاى خارش ميوه به آن مى‏دهد، آرى سدر بهشتى ميوه‏اى مى‏آورد وقتى آن را مى‏شكافند هفتاد و دو رقم طعام داخل آن است، طعامهايى كه هيچ يك به رنگ ديگرى نيست «1».

و در مجمع البيان مى‏گويد:

عامه از على (ع) روايت كرده‏اند كه شخصى نزد آن جناب اين آيه را خواند" و طلح منضود" حضرت فرمود:

طلح نيست بلكه آيه شريفه" طَلْحٍ مَنْضُودٍ" است، هم چنان كه در جاى ديگر فرموده:

" وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ"، شخصى عرضه داشت:

چرا پس قرآن را تغيير نمى‏دهيد، تا همه بخوانند" و طلع"؟

فرمود:
قرآن امروز به هم خورده نمى‏شود، اين روايت را فرزند آن جناب حسن بن على (ع) و قيس بن سعد نيز از آن جناب نقل كرده‏اند «2».

و در الدر المنثور است كه:

عبد الرزاق، فاريابى، هناد، عبد بن حميد، و ابن مردويه، از على بن ابى طالب روايت كرده‏اند كه در ذيل آيه" و طلح منضود" فرمود:

منظور موز است «3».

و در مجمع البيان گفته:

در خبر آمده كه در بهشت درختى است كه يك نفر سواره اگر بخواهد سايه آن را طى كند، و صد سال راه برود باز هم آن را طى نخواهد كرد، و شما اگر خواستيد بخوانيد" وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ".

و نيز در خبر آمده كه هواى بهشت همواره مانند هواى صبحگاهان تابستان نه سرد است و نه گرم «4».

(1) الدر المنثور، ج 6، ص 156.

(2) مجمع البيان، ج 9، ص 218.

(3) الدر المنثور، ج 6، ص 157.

(4) مجمع البيان، ج 9، ص 218.