" فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ" خطاب در اين آيه به رسول خدا (ص) است، بعد از آنكه شواهد ربوبيت خود را براى كفار ذكر كرد و فرمود:او كسى بود كه شما را خلق كرد و امورتان را تدبير نمود، و او به زودى مبعوثتان مىكند، تا جزاى اعمالتان را بدهد، و چون كفار با شنيدن اين بيانات هم چنان به تكذيب خود ادامه دادند، روى سخن را از ايشان برگردانيده متوجه رسول گرامى خود كرد، تا بفهماند اين مردم حرف به خرجشان نمىرود، لذا دستور مىدهد تا آن جناب خدا را از شركى كه مردم مىورزند و نيز از تكذيبى كه در باره بعث و جزا دارند منزه بدارد.(1) مجمع البيان، ج 9- ص 222.
لطفا منتظر باشید ...
