ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

يهوديان به جزع در آمدند، و گفتند:

اى محمد! مگر خداى تعالى تو را امر به فساد كرده، اگر اين درختان از تو شد بگذار سالم از آن تو باشد، و اگر از ما است چرا قطع مى‏كنى.

يهوديان وقتى چنين ديدند گفتند:

اى محمد! ما حاضريم از سرزمين تو بيرون شويم، به شرطى كه اموال ما را به ما بدهى.

حضرت
فرمود:

اين كار را نمى‏كنم، و ليكن به شما اجازه مى‏دهم از اموالتان آن مقدار را كه شتران شما حمل كند با خود ببريد. يهوديان قبول نكردند، و چند روزى هم ماندند، آن گاه گفتند مى‏رويم، و به مقدار بار شتران از اموال خود مى‏بريم.

فرمود:
نه بايد برويد و هيچ چيز با خود نبريد، هر كس از شما را ببينيم كه با خود چيزى مى‏برد او را خواهيم كشت.

يهوديان از قلعه‏هاى خود بيرون شده، جمعى از ايشان به فدك، و جمعى به وادى القرى، و گروهى به شام رفتند.

در اين باره بود كه آيات زير نازل شد:

" هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا ... فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ".

و در باره اعتراضى كه يهوديان به آن جناب در مورد قطع اشجار كرده بودند، فرمود:

" ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى‏ أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ ...
رَبَّنا إِنَّكَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ".

و در باره عبد اللَّه بن ابى، و همفكرانش اين آيه نازل شد:

" أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نافَقُوا ...
ثُمَّ لا يُنْصَرُونَ" «1».

و در مجمع البيان از ابن عباس روايت آورده كه گفت:

رسول خدا (ص) مردم بنى النضير را محاصره كرد، به طورى كه كاملا در چنگال او قرار گرفتند، و به ناچار حاضر شدند هر چه آن جناب خواست بدهند، و در آخر اين طور با ايشان مصالحه كرد كه جان خود را سالم برگرفته از سرزمين و وطن خود بيرون شوند، و ايشان را به اذرعات شام گسيل بدارد. و براى هر سه نفر از ايشان يك شتر و يك مشك آب داد.

يهوديان به اذرعات شام، و به اريحا رفتند، مگر دو خانواده از آنان يكى خانواده ابى الحقيق، و يكى خانواده حى بن اخطب، كه به خيبر رفتند. و طايفه‏اى هم خود را به حيره رساندند «2».

(1) تفسير قمى، ج 2، ص 358.

(2) مجمع البيان، ج 9، ص 257 و 258.