لطفا منتظر باشید ...
پس از چندى پسرش كه اسير شده بود برگشت، خداى تعالى آزادش كرد، به خانوادهاش ملحق شد، در بين راه به چند رأس بز دست يافته بود، آنها را هم آورده بود، و جريان را به حضور رسول خدا (ص) عرضه داشت، در همين بين خداى تعالى اين آيه را نازل كرد، حضرت فرمود:آن بزها مال خودت باشد «1».و باز در همان كتاب است كه ابو يعلى و ابو نعيم و ديلمى، از طريق عطاء بن يسار، از ابن عباس روايت كردهاند كه گفت:رسول خدا (ص) در تفسير آيه" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً" فرمود:يعنى از شبهههاى دنيا و از سكرات مرگ و از شدائد روز قيامت برايش مخرجى قرار مىدهد «2».و نيز در همان كتاب است كه حاكم (وى حديث را صحيح دانسته)، و ابن مردويه و بيهقى، از ابو ذر روايت كردهاند كه گفت:رسول خدا (ص) آيه" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ" را تلاوت كرد، و آن قدر تكرار كرد تا چرتش گرفت، و آن گاه فرمود:اى ابو ذر اگر تمامى مردم به اين آيه تمسك مىكردند، خدا همهشان را كفايت مىكرد «3».و نيز در همان كتاب آمده كه ابن ابى حاتم و طبرانى و خطيب، از عمران بن حصين، روايت كردهاند كه گفت:رسول خدا (ص) فرمود:كسى كه اميد خود را از خلق بريد، و همه اميدش را به خدا بست، خدا هر مئونه از مئونههايش را كفايت مىكند، و از جايى كه خود او احتمالش را هم ندهد روزى مىدهد، و كسى كه همه اميدش به دنيا باشد، خدا او را به همان دنيا واگذار مىنمايد «4».و نيز آمده كه:ابن ابى حاتم، از ابن عباس، و او بدون واسطه از رسول خدا (ص) روايت كرده كه فرمود:هر كس دوست مىدارد نيرومندترين مردم باشد، بر خدا توكل كند، و هر كس ميل دارد بىنيازترين مردم باشد، بايد به آنچه در دست خدا دارد، اعتمادش بيشتر از آنچه در دست خود دارد بوده باشد، و كسى كه ميل دارد محترمترين مردم باشد از خدا بترسد «5».
مؤلف
در سابق در ذيل بحث پيرامون همين آيات مورد بحث معنايى براى اين گونه روايات كرديم.(1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 232.(3 و 4) الدر المنثور، ج 6، ص 233.(5) الدر المنثور، ج 6، ص 234.
