ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

مروان نزد فاطمه فرستاد، و جريان او را پرسش نمود، فاطمه جريان را براى مروان شرح داد، مروان گفت:

من تا كنون چنين چيزى نشنيده‏ام، مگر از يك زن، و ما با اين حرفها حاضر نيستيم ناموس خود را رها كنيم، اين مطلبى است كه هيچ يك از مردم حاضر به آن نيستند، و خلاصه تو بايد هم چنان در خانه شوهرت بمانى، فاطمه گفت:

حاكم بين من و شما كتاب خداست، و خداى تعالى فرموده:

" وَ لا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ"، تا رسيد به اينجا كه مى‏فرمايد:

" لا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً"، آن گاه فاطمه گفت:

اين حكم براى زنانى است كه ممكن است شوهرانشان در ايام عده پشيمان شده، دو باره به زنان خود برگشته، بخواهند با آنان زندگى كنند، و اين بار سوم است كه همسر من مرا طلاق داده، ديگر منتظرى چه حادثه‏اى حادث شود چطور وقتى سخن از نفقه مى‏شود مى‏گوييد:

چون حامله نيست نفقه نمى‏برد، و وقتى سخن از آزادى مى‏شود مى‏گوييد:

نه بايد در خانه حبس باشد، براى چه حبسش مى‏كنيد.

حكم خدا اين است كه وقتى كسى بخواهد همسر خود را طلاق دهد، او را زير نظر بگيرد، تا حيض شود، و از حيض پاك گردد، آن گاه يك بار طلاق دهد، در صورتى كه حيض مى‏بيند سه بار بايد حيض ببيند، و اگر حيض نمى‏بيند عده‏اش سه ماه است، و اگر حامله باشد عده‏اش وضع حمل او است، و اگر شوهر در ايام عده خواست رجوع كند مى‏تواند رجوع كند، و دو شاهد هم بر رجوع خود بگيرد، هم چنان كه خداى تعالى فرمود:

" وَ أَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ"، و اين دو شاهد را هم در هنگام طلاق دادن بگيرد، و هم هنگام رجوع كردن.

حال اگر در ايام عده رجوع كرد كه همسر او است، و شوهرش دو بار ديگر مى‏تواند او را طلاق دهد، و اگر رجوع نكرد، تا عده‏اش سر آمد، ديگر نمى‏تواند رجوع كند، بلكه با همان يك طلاق رابطه‏اش به كلى قطع شده، و زن اختيار خود را دارد كه با چه كسى ازدواج بكند، با شوهر سابقش و يا با غير او «1».

(1) الدر المنثور، ج 6، ص 231.