ترجمه تفسیر المیزان جلد 15
لطفا منتظر باشید ...
و در الدر المنثور است كه عبد الرزاق، فاريابى، ابن منذر و ابن ابى حاتم، از على بن ابى طالب روايت كردهاند كه گفت: كلمه" هباء" به معناى باد غبارى است كه بالا مىشود و مىرود و اثرى از آن باقى نمىماند، خدا هم با اعمال كفار اين طور معامله مىكند «1».باز در همان كتاب است كه سماويه در كتاب فوائدش، از سالم مولاى ابى حذيفة روايت كرده كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: در روز قيامت مردمى را مىآورند كه با آنان حسناتى است مانند كوههاى تهامه، تا مىرسند خداى تعالى اعمالشان را چون غبار پراكنده مىكند، و خودشان را به آتش مىاندازد.سالم مىگويد: عرضه داشتم يا رسول اللَّه پدر و مادرم فدايت، براى ما اين قوم را معرفى كن، فرمود: قومى هستند كه نماز مىخوانند و روزه مىگيرند و مقدارى از سنت شب را نيز اتيان مىكنند، و ليكن وقتى به چيزى از حرام برمىخورند، به سويش مىپرند، خداى تعالى هم اعمالشان را هيچ و پوچ مىكند «2».و در كافى به سند خود از سليمان بن خالد روايت كرده كه گفت: از امام صادق (ع) از آيه" وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً" پرسيدم، فرمود: به خدا سوگند اعمالشان از سفيدى پارچه چلوار سفيدتر است، و ليكن وقتى حرامى به ايشان پيشنهاد مىشود دل از آن نمىكنند «3».مؤلف: و اين معنا در همان كتاب و غير آن از آن جناب و از پدرش (ع) به چند طريق روايت شده.و در كافى نيز به سند خود از عبد الاعلى و به اسناد ديگر از سويد بن غفلة روايت كرده كه گفت امير المؤمنين (ع) در حديثى فرمود: مؤمن را در قبرش مىگذارند، آن گاه قبرش را دو ملك گشاد مىكنند، تا آنجا كه چشمش كار كند آن را گشاد مىكنند آن گاه درى از بهشت به رويش باز نموده، به او مىگويند بخواب با چشم روشن، همچون خواب جوان نورس، چون خداى تعالى مىفرمايد:" أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِيلًا" «4».مؤلف: اين روايت- به طورى كه ملاحظه مىفرماييد- آيه شريفه را جزو آيات برزخ
