ترجمه تفسیر المیزان جلد 15

و حوصله‏ام سر آيد در نتيجه زبانم روان نشود پس هارون را نيز پيغمبرى ببخش (13).

فرعونيان خونى به گردن من دارند و بيم دارم كه مرا بكشند (14).

فرمود هرگز! شما هر دو آيات ما را ببريد كه ما همراه شما شنواييم (15).

نزد فرعون رويد و بگوييد كه ما فرستاده پروردگار جهانيانيم (16).

بايد كه بنى اسرائيل را با ما بفرستى (17).

(فرعون) گفت: مگر وقتى نوزاد بودى تو را نزد خويش پرورش نداديم و سالها از عمرت را ميان ما به سر نبردى؟ (18).

و (سر انجام) آن كارت را (كه نمى‏بايست انجام مى‏دادى) انجام دادى و تو از ناسپاسان بودى (19).

(موسى) گفت: آن كار را هنگامى كردم كه از راه بيرون بودم (20).

و چون از شما بيم داشتم از دستتان گريختم و پروردگارم به من فرزانگى و دانش بخشيد و از پيغمبرانم كرد (21).

آيا اين نعمتى است كه منت آن را به من مى‏نهى كه پسران بنى اسرائيل را به بردگى گرفته‏اى؟ (22).

فرعون گفت: پروردگار جهانيان چيست؟ (23).

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر اهل يقينيد (24).

(فرعون) به اطرافيان خود گفت هيچ مى‏شنويد چه مى‏گويد؟ (25).

گفت پروردگار شما و پروردگار نياكانتان (26).

گفت: پيغمبرى كه به سوى شما فرستاده شده ديوانه است (27).

گفت (او) پروردگار مشرق و مغرب و هر چه ميان آن دو است اگر فهم داريد (28).

گفت: اگر خدايى غير از من بگيرى زندانيت مى‏كنم (29).

گفت: و حتى اگر براى تو معجزه‏اى روشن آورده باشم؟ (30).

گفت: اگر راست مى‏گويى آن را بياور (31).

موسى عصاى خود را بينداخت و در دم اژدهايى هويدا گشت (32).

و دست خويش را بيرون آورد همه ديدند كه سفيد و روشن بود (33).

(فرعون به بزرگان اطراف خود گفت: عجب جادوگر ماهرى است (34).

كه مى‏خواهد شما را با جادوى خويش از سر زمينتان بيرون كند، بنا بر اين چه رأى مى‏دهيد؟ (35).