ترجمه تفسیر المیزان جلد 15

يكى از شما پر از چرك شود بهتر از آن است كه پر از شعر گردد «1».

مؤلف: اين روايت از طرق شيعه نيز از امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) روايت شده است «2».

و در تفسير قمى مى‏گويد: مردم را موعظه مى‏كنند و خود متعظ نمى‏شوند، نهى از منكر مى‏كنند و خود از آن دست بر نمى‏دارند، امر به معروف مى‏كنند و خود عمل نمى‏كنند، اينان همان كسانيند كه خداى عز و جل درباره‏شان فرمود:" أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ" يعنى در هر مذهب و راهى مى‏روند" وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ" و مى‏گويند چيزهايى را كه خود عمل نمى‏كنند و اينان همان كسانيند كه حق آل محمد (ص) را غصب كردند«3».

و در اعتقادات صدوق آمده كه شخصى از امام صادق (ع) از آيه" وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ" سؤال كرد، حضرتش در پاسخ فرمود: منظور شعراى داستان‏سرا هستند «4».

مؤلف: داستان‏سرايان يكى از مصاديق اين گونه شعرايند و گر نه معناى جامع آيه همان بود كه ما در ذيل آيه گذرانديم.

و در الدر المنثور است كه ابن ابى شيبه، از ابن مسعود، از رسول خدا (ص) روايت كرده كه فرمود: بعضى از اشعار حكمت و پاره‏اى از بيانات، سحر است «5».

مؤلف: جمله اولى از ابن ابى شيبه، از بريده، و از ابن عباس از رسول خدا (ص) نقل شده، و نيز از ابن مردويه، از ابو هريره از رسول خدا (ص) به اين عبارت روايت شده كه فرمود: بعضى از اشعار، حكمت است و شعر پسنديده آن شعرى است كه در آن از حق يارى شود و چنين شعرى مشمول آيه نيست «6».

و در مجمع البيان از زهرى روايت كرده كه گفت: عبد الرحمن پسر كعب بن مالك برايم حديث كرد، كه پدرش كعب بن مالك از رسول خدا (ص) پرسيد:

درباره شعراء چه مى‏فرمايى؟ فرمود: مؤمن تنها با شمشير جهاد نمى‏كند، زبان او نيز شمشير

(1) الدر المنثور، ج 5، ص 100- 99.

(2) وسائل، ج 5، ص 83، ح 3.

(3) تفسير قمى، ج 2، ص 125.

(4) اعتقادات صدوق، ص 105.

(5) الدر المنثور، ج 5، ص 101- 100.

(6) الدر المنثور، ج 5، ص 100.