ترجمه تفسیر المیزان جلد 15

است.

" فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ" يعنى قوم لوط جوابى نداشتند جز اينكه گفتند: خاندان لوط را از شهر خود بيرون كنيد، چون آنان مردمى هستند كه مى‏خواهند از اين عمل منزه باشند، البته معلوم است كه اين كه گفتند:" مى‏خواهند منزه باشند" به عنوان مسخره گفتند و گر نه عمل خود را زشت نمى‏دانستند، تا دورى از آن نزاهت باشد.

" فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرِينَ" مراد از كلمه" اهله" اهل بيت لوط است، چون در سوره ذاريات فرموده:" فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ" «1» پس قهرا اهل لوط منحصر در همان اهل خانه‏اش مى‏شود و اينكه در باره همسر او فرمود:" قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرِينَ" معنايش اين است كه: ما او را از جمله باقى ماندگان در عذاب قرار داديم.

" وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ" مراد از" مطر" در اينجا سنگريزه‏اى از سجيل است، زيرا در جاى ديگر فرموده:" وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ" «2» و اگر كلمه" مطرا- بارانى"، را نكرده آورد كه نوعيت را مى‏رساند، براى اين است كه بفهماند بارانى بر آنان بارانديم كه داستانى عظيم داشت.

(1) كه ما در آن شهر غير از يك خانه مسلمان نيافتيم. سوره ذاريات، آيه 36.

(2) سوره حجر، آيه 74.