از احكامى كه در سال اول و يا دوم هجرت وضع گرديد و تشريع شد عده وفات است، يعنى اين كه: زن شوهر مرده تا چهار ماه و ده روز بايد عده نگاه دارد، يعنى در آن مدت شوهر نكند و در بدن و لباس زينت ننمايد؛ مانند: پوشيدن لباسهاى زينت و استعمال عطر و سرمه و خظاب و زينت با جواهرات و...حكمت اين دستور آن است كه: اولا حامله بودن و نبودن زن معلوم شود، ثانيا: اقوام مرد جريحه دار نشوند؛ ثالثا: زن وقار و احترام و وفادارى خويش را حفظ كند؛ و اگر بلافاصله ازدواج نمايد در نظر مردم سبك و بى وفا شمرده خواهد شد؛ رابعا احترام شوهر متوفى محفوظ ماند.اقوام جهان براى زن شوهر مرده عقائد گوناگون داشتند، بعضى ها زن را زنده با شوى مرده اش مىسوزاندند؛ بعضى ها او را كشته و با مرد دفن مىكردند؛ و بعضى ها مانند نصارى تا آخر عمر از ازدواج وى منع مىكردند؛ عربهاى جاهليت تا يك سال او را از شوهر كردن باز مىداشتند؛ ولى اسلام روى مصالحى اين كار را فقط در صدو سى روز قرار داد و چنين فرمود:والذين يتوفون منكم و يذرون ازواجا يتربص بانفسهن اربعة اشهر و عشرافاذا اجلهن فلا جناح عليهن فيما فلعن فى انفسهم بالمعروف والله بما تعلمون خبير (82)و كسانى از شما كه مىميرند و همسرانى بر جاى مىگذارند (همسران) چهارماه وده روز انتظار مىبرند؛ پس هرگاه عده خود را به پايان رساندند در آنچه آنان به نحو پسنديده درباره خود انجام دهند، گناهى بر شما نيست، و خداوند به آنچه مىكنيد آگاه هستدر تفسير عياشى از امام صادق عليه السلام نقل شده: چون آيه فوق نازل شد، زنان به محضر رسول الله آمده و مخاصمه كرده و گفتند: ما به چهار و ده روز صبر نتوانيم كرد، حضرت فرمود: در جاهليت چون شوهر يكى از شما مىمرد، پشكل شترى را برداشته به پشت سر مىانداخت و در خانه اش نگاه مىداشت و در خانه مىنشست و يك سال بعد همان پشكل را به صورت سرمه بر چشم خود ميكشيد، آنگاه با ديگرى ازدواج مىكرد ولى خدا هشت ماه را از شما برداشت (83)در حديث ديگرى آمده كه آن حضرت صلّى الله عليه وآله به زنان فرمود: اف بر شما پيش از بعثت من يكى از شما چون شوهرش فوت ميشد، پشكلى را به پشت سر مىانداخت، بعد مىگفت: تا يك سال سرم را شانه نخواهم كرد، سرمه نخواهم كشيد و خضاب نخواهم نمود، من فقط به چهار ماه و ده روز امر كردم و آنگاه صبر نمى كنيد(84)
لطفا منتظر باشید ...
