غنائمى كه در بدر از مشركان گرفته شد عبارت بودند از صدو پنجاه شتر، سى راءس است، متاعى زياد و سلاح، مقدارى چرم و طعام زيادى كه با خود براى تجارت آورده بودند(227)مسلمانان در تقسيم غنائم اختلاف كردند، آنان كه غنائم را جمع كرده بودند گفتند: همه اش مال ماست، رزمندگان گفتند: اگر ما نبوديم شما از كجا آنها را به دست مىآورديد، و آنان كه حفاظت رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم را بر عهده داشتند گفتند: ما هم مىتوانستيم دشمن را بكشيم، ما هم مىتوانستيم غنيمت جمع كنيم ولى از آن بيم داشتيم كه دشمن در كمين رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم باشد پس شما در تصرف غنائم از ما سزاوارتر نيستيد.(228)اين اختلاف سبب شد كه آيه:يسئلونك عن الانفال قل الانفال لله و الرسول فاتقوا الله و اصلحوا ذات بينكم و اطيعوا الله و رسوله ان كنتم مؤمنين (229)اى پيامبر از تو درباره غنائم جنگى مىپرسند، بگو: غنائم جنگى اختصاص به خدا و فرستاده (او) دارد. پس از خدا پروا داريد و با يكديگر سازش نماييد، و اگر ايمان داريد از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد.اين آيه معين كرد كه همه انفال مال خدا و رسول است. ناگفته نماند انفال هرچند بحسب معنى شامل فى ء و غيره نيز مىباشد، چنان كه خواهد آمد ولى در اينجا بحسب مورد، مقصود غنائم جنگى است و معلوم مىشود كه بعد از مخاصمه، به محضر رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم آمده و حكم غنائم را پرسيده اند و خداوند فرموده: غنائم مال خدا و رسول است از خدا بترسيد، اختلاف را كنار بگذاريد، و فقط از خدا و رسول اطاعت كنيد، اگر اهل ايمان هستيد.بدين طريق اختلاف رفع شد، و همه در اين فكر بودند كه رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم با غنائم چه خواهد كرد، حضرت آنها را به عبدالله بن كعب تحويل داد و سفارش كرد كه از بدر خارج كند، سپس خود با مسلمانان از بدر به طرف مدينه خارج شد و چون از تنگه وادى صفراء گذشت و بر تلى ميان تنگه صفراء و نازيه رسيد كه آن را سير (بر وزن شرف) مىگفتند فرود آمد و در آنجا غنائم را ميان مسلمانان بطور مساوى تقسيم كرد و چيزى به عنوان خمس برنداشت (230). اسراء نيز توسط شقراق به مدينه برده شدند.
لطفا منتظر باشید ...
