خواب ماندن رسول خدا صلّى الله عليه وآله و فوت نمازش - از هجرت تا رحلت نسخه متنی

خواب ماندن رسول خدا صلّى الله عليه وآله و فوت نمازش

مجلسى رحمه الله از كازرونى نقل كرده: آنگاه كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله از خيبر بيرون رفت و در راه به استراحت پرداخت و نگهبانى شب را به بلال سپرد و بعد خواب رفت، بلال مدتى بيدار ماند و نماز خواند، در نزديكيهاى صبح به خواب رفت، از قضا نه بلال بيدار شد و نه رسول خدا صلّى الله عليه وآله و نه كسى از اصحاب تا خورشيد طلوع كرد و حرارت آن بيدارشان نمود، حضرت وحشت زده بيدار شد و فرمود: بلال چرا بيدارمان نكردى گفت: پدرم به فدايت يا رسول الله صلّى الله عليه وآله مرا هم مانند شما خواب ربود.

فرمود: حركت كنيد، مقدارى حركت كرده بودند كه حضرت ايستاده، وضو، گرفت، به بلال فرمود: اذان گويد، آنگاه نماز صبح را قضا كرد وبعد فرمود: هر كه نمازى را فراموش كند هر وقت به يادش آمد بخواند (606)... ابن اثير در كامل، ج 2، ص 151، بعد از اشاره به آن، گفته است: اين قضيه شهرت دارد، ابن اسحاق در سيره ج 3، ص 355، گويد: حضرت به بلال فرمود: شايد ما بخوابيم، مواظب باش، تا آخر شب ما را بيدار كنى بلال را نيز خواب برد تا نماز به قضا ماند، بعد جريان را مانند بحارالانوار نقل مىكند.

ناگفته نماند: مرحوم شهيد اول در الذكرى فرموده: حكايت فوق را زراره به طور صحيح از مام باقر عليه السلام نقل كرده و پس از نقل آن گويد: نديده ام كسى اين خبر را به عنوان عيب جويى و نقص در عصمت آن حضرت رد كند، اهل سنت از ابى قتاده و جماعتى از صحابه آن را به اين صورت نقل كرده اند (607).

در كافى، ج 3، ص 294، از سماعة نقل كرده از امام عليه السلام سؤال كردم از كسى كه نماز صبح را فراموش كرد تا آفتاب زد، فرمود: هر وقت يادآورد بخواند، رسول خدا صلّى الله عليه وآله خوابيد، نماز صبح، از وى فوت شد تا آفتاب طلوع كرد، بعد از بيدار شدن آن را خواند ولى مقدارى از آنجا دور شد بعد قضا كرد.در حديث ديگرى از سعيد اعراج نقل شده: گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم مىفرمود: رسول خدا صلّى الله عليه وآله خوابيد نماز صبحش به قضا ماند، خدا او را خواب داشت. تا آفتا طلوع كرد، اين رحمتى بود براى مردم، آيا نمى بينى اگر كسى تا طلوع خورشيد در خواب ماند مردم او را سرزنش كرده گويند: آيا به نمازت اهميت نمى دهى!

خواب آن حضرت سنت و طريقه اى گرديد، اگر كسى گويد: خواب ماندى جواب مىدهد: كارى است كه براى رسول خدا صلّى الله عليه وآله نيز پيش آمد، پس خواب ماندن آن حضرت اسوه و رحمتى شد، خداى سبحان با آن به اين امت رحم كرد.

ناگفته نماند: اين مطلب غير از مسئله سهوالنبى است كه معركه آرا و مورد نقص و ابرام واقع شده است.

به نظر مىآيد كه غير از اين مورد، نماز پيامبر صلّى الله عليه وآله در تمام عمر به قضا نمانده است در روايات اهل سنت آمده كه در يكى از روزهاى خندق نماز خواندن بر آن حضرت و اصحابش ميسر نشد و نماز يك شبانه روز را يك جا در يك شب خواندند ولى در روايات شيعه هست كه آن حضرت نماز را به اشاره خواند در وسائل الشيعه، ج 5، ص 478 از مجمع البيان نقل كرده: روى ان عليا عليه السلام صلى ليلة الهرير (يعنى شب جنگ صفين) خمس صلوات بالايماء و قيل بالتكبير و ان النبى صلّى الله عليه وآله صلى يوم الاحزاب ايماء