ابوعامر راهب مردى از قبيله خزرج بود و در علم تورات و انجيل مهارت كامل داشت. او پيش از هجرت مردم را به آمدن ونبوت آن حضرت نويد مىداد، ولى پس از هجرت چون پيرامون او خلوت شد، بر آن حضرت حسد ورزيد. روزى در مجلسى گفت: يا محمد اين چه دينى است كه به وجود آورده اى فرمود: دين ابراهيم خليل است.گفت: نه آن نيست. فرمود: بل جئت بها بيضاء نقية آرى همان است كه روشن و پاكيزه آوردم.ابوعامر گفت: امات الله من كاذب منا طريدا وحيدا غريبا يعنى هر يك از ما دروغ گويد، خدا او را فرارى، تنها و غريب بميراند.حضرت فرمود آمين.ابوعامر گفت: هر كسى را كه با تو بجنگد يارى خواهم كرد. او بعد از جنگ بدر به مكه گريخت و در احد در لشكر كفار بود، و اولين تير را به لشكر اسلام انداخت. حضرت او را فاسق ناميد و در جنگ حنين حاضر بود. آنگاه به شام گريخت و در صدد گرفتن كمك از پادشاه روم عليه رسول خدا صلّى الله عليه وآله بود. از اينجا به منافقان مدينه نامه نوشت: مسجدى بسازيد كه بيايم و در آنجا وضع شما را سامان داده و با محمد صلّى الله عليه وآله بجنگيم و او را از ميان برداريم (694) ولى قبل از رسيدن به حضور قيصر، فرارى و تنها و غريب جان سپرد و به دارالبوار رفت. حنظله غسيل الملائكه رضوان الله عليه، پسر ابوعامر بود كه راه پدر را ترك كرده و اسلام آورد.عده اى از منافقان قبيله بنى غنيم بن عوف بر اهل مسجد قبا حسد ورزيده، گفتند: خود مسجدى بنا مىكنيم و بنا كردند و نيز با خود گفتند: به بهانه نماز خواندن در اينجا به نماز محمد صلّى الله عليه وآله حاضر نمى شويم. آنها دوازده نفر و به قولى پانزده نفر بودند، و چون از ساختن آن فارغ شدند، براى رسميت دادن به آن محضر رسول خدا صلّى الله عليه وآله آمدند كه: يا رسول الله صلّى الله عليه وآله ما مسجدى ساخته ايم بياييم در آنجا نماز بخوانيم، تقاضامنديم تشريف بياوريد و در آنجا نماز بخوانيد و دعا كنيد تا بركت يابد. همچنين منتظر آمدن ابوعامر بودند.حضرت كه آماده حركت به تبوك مىشد فرمود: من در آستانه مسافرتم و چون از سفر برگشتم ان شاءالله مىآيم و در آنجا براى شما نماز مىخوانم. چون حضرت از تبوك برگشت اين آيه نازل گرديد:والذين اتخذوا مسجدا ضرارا و كفرا و تفريقا بين المؤمنين وارصادا لمن حارب الله و رسوله من قبل و ليحفلن ان اردنا الاالحسنى والله يشهد انهم لكاذبون لاتقم فيه ابدا لمسجد اسس على التقوى من اول يوم احق ان تقوم فيه، فيه رجال يحبون ان يطهروا و الله يحب المطهرين (695)آنان كه مسجدى ساخته اند براى ضرر رساندن و كفر و ايجاد تفرقه ميان مؤمنان و پايگاه براى كسى كه با خدا و رسول جنيگده و قسم مىخورند كه از ساختن آن جز خير اراده نكرده ايم، خدا شاهد است كه دروغ مىگويند...(اى پيامبر) اصلا در آن نماز نخوان. مسجدى كه (مسجد قبا) از روز اول بر تقوا بنا شده سزاوارتر است كه در آن نماز بخوانى در آن مردانى هستند كه خوش دارند پاكيزه باشند خداوند اينگونه اهل طهارت را دوست دارد.پس از نزول اين آيه، رسول خدا صلّى الله عليه وآله عاصمن بن عوف عجلانى و مالك بن دخشم را فرستاد تا آن مسجد را سوزانده و خراب كردند و فرمود: زمين آن را مزبله كنند(696).آرى اگر مسجدى با آن نيت شوم بنا شود مسجد نيست و بايد مزبله گردد. چنانكه امام سجاد عليه السلام منبر شام را كه در آن به على و امام حسين عليه السلام ناسزا مىگفتند، چوبها ناميد و منبر نخواند و هذه الاعواد گفت.
لطفا منتظر باشید ...
