رسول خدا صلّى الله عليه وآله مىدانست كه مدتى از مدينه دور خواهد بود وانگهى تبوك با مركز حكومت اسلامى فاصله زياد دارد، على هذا لازم بود مرد لايقى در مدينه بماند، تا در غياب حضرت، پايتخت اسلام را حفظ كند. لذا على بن ابيطالب عليه السلام را كه لايقترين فرد براى اين كار بود، در مدينه به جاى خود جانشين كرد؛ ولى هنوز چندان از مدينه دور نشده بود كه منافقان و دشمنان آن حضرت شايع كردند، رسول خدا صلّى الله عليه وآله نسبت به على بن ابيطالب عليه السلام قهر كرده كه او را با خود نبرده و در مدينه گذاشته است. اين سخن بر آن حضرت گران آمد، لذا شتابان از مدينه حركت كرده و در جرف خودش را به رسول خدا صلّى الله عليه وآله رسانيد و گفت: يا رسول الله منافقان گمان مىكنند كه علت گذاشتن من در مدينه به علت كم لطفى شما نسبت به من است.حضرت فرمود: برادرم برگرد. مدينه اصلاح نمى شود مگر به وسيله من يا تو. تو خليفه منى در اهل بيت من و خانه هجرت من ودر قوم من، آيا راضى نيستى كه نسبت به من مانند هارون باشى نسبت به موسى با اين فرق كه بعد از من پيامبرى نخواهد بود متن عربى به نقل از ارشاد مفيد چنين است: ارجع يا اخى فان المدينة لاتصلح الابى او بك فانت خليفتى فى اهل بيتى و دار هجرتى و قومى، اما ترضى ان تكون منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لانبى بعدى (683)اين حديث مستفيض بلكه متواتر كه در كتب شيعه واهل سنت نقل شده يكى از دلائل امامت على عليه السلام است ؛ زيرا كه هارون خليفه موسى به وقت رفتن به ميقات و شريك امر و وزير و برادر و نيز پيامبر خود، حضرت رسول خدا صلّى الله عليه وآله همه اينها را براى على عليه السلام ثابت كرده، و فقط نبوت را استثناء فرمود و در حق هيچ يك از يارانش چنين كلامى نفرموده است.
لطفا منتظر باشید ...
