در سال دهم هجرت ابراهيم پسر رسول خدا صلّى الله عليه وآله كه از ماريه قبطيه به دنيا آمده بود و در آن هنگام دو ساله بود از دنيا رفت. او در سال هشتم هجرت در ذى الحجه به دنيا آمد و در سال دهم هجرى در ربيع الاول از دنيا رفت و در بقيع مدفون گرديد، در روز وفات وى آفتاب گرفت. حضرت گفت: ان شمس و القمر آيتان من آيات الله لاينكسفان لموت احد فاذا رايتموها فعليكم بالدعاء حتى تكشف (719). اين جريان به طور مفصل در بيان نماز كسوف و خسوف روشن گرديد.حضرت بر سر قبر ابراهيم ايستاد و فرمود: اگر اين نبود كه درگذشته پاداشى است براى در دنيا مانده و اگر اين نبود كه زندگانى نيز به مردگان خواهند پيوست، اى ابراهيم ما بر تو محزون مىشديم. بعد از آن حضرت به گريه افتاد و فرمود: چشم اشك مىريزد، قلب محزون مىشود(ولى شكايت نمى كنيم) فقط آن را مىگوييم كه خدا راضى باشد اى ابراهيم ما براى تو محزونيم (720)