در فقه شيعه و اهل سنت ثابت است: كسى كه در معركه قتال از دنيا برود، براى او نماز خوانده و با لباسهايش دفن مىكنند، نه غسل مىدهند و نه كفن مىكنند من مات معركة القتال لايغسل ولايكفن بل يصلى عليه و يدفن بثيابه و دمائه.در كافى از ابان بن تغلب نقل كرده: از امام صادق عليه السلام پرسيدم از كسى كه فى سبيل الله كشته شده آيا غسل و كفن و حنوط دارد؟ فرمود: در لباسهايش دفن مىشود مگر آنكه رمقى داشته و بعدا بميرد، در اين صورت غسل و كفن و حنوط مىشود بعد به او نماز مىخوانند، رسول الله صلّى الله عليه وآله بر حمزه نماز خواند و كفن كرد، زيرا كه لباسهاى او را كنده بودند (385)يعنى اگر لباس داشت كفن هم لازم نبود.بخارى نقل كرده: كه جابربن عبدالله گويد: رسول خدا صلّى الله عليه وآله درباره شهداء احد فرمود: آنها را با خونهايشان دفن كنيد، و آنها را غسل نداد(386) و نسايى از عبدالله بن ثعلبه نقل كرده: رسول خدا صلّى الله عليه وآله درباره شهداء احد فرمود: آن ها را با خونهايشان دفن كنيد، هر زخمى كه در راه خدا به انسان زده شود، روز قيامت مىآيد در حالى كه خون از آن جارى است، رنگش رنگ خون، عطرش مشك باشد. قال رسول الله صلّى الله عليه وآله لقتى احد زملوهم بدمائهم فانه ليس كلم يكلم فى الله الا ياءتى يوم القيامة يدمى، لونه لون الدم و ريحه ريح المسك (387)ابن رشد گويد: شهيدى كه در معركه مشركان او را كشته اند، جمهور فقها بر اين نظرند كه غسل ندارد، زيرا كه رسولخدا فرمود: شهداء احد را در لباسهايشان دفن كردند،(388) از خلاف مرحوم شيخ طوسى معلوم مىشود: قول ابوحنيفه نظير قول شيعه است، ديگران در كم و كيف مساءله اختلاف دارند(389)با مراجعه به احاديث معلوم مىشود كه اين عمل در وقت دفن شهداء احد تشريع شده و قبل از آن چنين حكمى نبوده است زيرا روايات فرقين در اين مطلب فقط به شهداء احد اشاره كرده است درباره شهداء بدر و دفن عبيدة بن الحارث كه به وقت رجوع از بدر در وادى صفراء دفن گرديد چيزى نقل نشده است.
لطفا منتظر باشید ...
