لطفا منتظر باشید ...
2ـ دموكراسى سكولار و توجيه فلسفى آن
چنانكه گفتيم، اخيراً از سوى سياستمداران كشورهاى غربى مفهوم جديدى براى دموكراسى مطرح شده كه درآن مفهوم «لائيسيسم» در دموكراسى ادغام شده است. يعنى از يك طرف مردم بايد در شؤون حكومت دخالت داشته
باشند و از طرف ديگر در هيچ دستگاه رسمى دولتى نبايد اثرى از دين باشد.دين نه در قانونگذارى بايد
دخالتى داشته باشد و نه مجريان قانون مى توانند به نام دين حكومت كنند; حتّى در يك دستگاه، مؤسسه و يا
ارگانى كه وابسته به حكومت است، نبايد هيچ اثرى از اعتقاد به دين و طرفدارى از آن وجود داشته باشد. به
همين دليل است كه از ورود خانمهاى داراى حجاب اسلامى به مدارس دولتى جلوگيرى مى شود; زيرا ورود شخصى
با نشانه هاى دينى بدين معناست كه دولت از او حمايت مى كند.بى شك اين مفهوم جديد صددرصد ضدّ دينى است
و جا دارد به جاى نام دموكراسى كه بر روى اين روش گذاشته شده، آن را «ديكتاتورى بى دينان» بناميم،
چون آنها به نام دموكراسى اجازه نمى دهند كه در جامعه اشخاص به اعتقادات دينى و امور مذهبى خودشان
عمل كنند و عمل كردن به دستورات دينى در مراكز دولتى را ممنوع كرده اند.اين شيوه و روش كه مبناى فلسفى ندارد و يك نظريه فلسفى نيست، بدان هدف از سوى سياستمداران دين ستيز
طرح شده است كه از گسترش دين، بخصوص اسلام، در كشورهاى غربى جلوگيرى شود و با همه وجود سعى مى كنند كه
به نام طرفدارى از دموكراسى در كشورهاى وابسته به خود، حتّى در كشورهاى اسلامى، همين روش را اِعمال
كنند; و نمونه آن در الجزاير و تركيه مشاهده مى شود.بالطبع براى اين كه اين روش از شكل يك ديكتاتورى خشن در آيد و در قالب يك دموكراسى ملايم و آرام ترويج
شود، بايد فلسفه اى براى آن در نظر گرفت; تا با مقاومت دينداران مواجه نشود و يا از تنش آنها بكاهد.بر
اين اساس، براى توجيه اين نظريه كه نبايد در ارگانهاى رسمى و دولتى اثرى از دين وجود داشته باشد،
توجيهاتى به اصطلاح فلسفى مى كنند و معتقدند ـ همان طور كه در اعلاميه حقوق بشر هم آمده ـ انسانها
همه در انسانيّت يكسان هستند و به اصطلاح درجه بندى ندارند و ما انسان درجه يك و دو نداريم.بنابراين، اگر امتيازى براى دينداران قائل شويم، براى آنها نسبت به سايرين درجه بالاترى در نظر
گرفته ايم. پس احترام به دين و اجازه اجراى مراسم دينى، در ارگانهاى رسمى، بنوعى امتياز براى
دينداران است; در صورتى كه ما انسانها را يكسان مى بينيم و معتقديم كه هيچ كس نبايد امتيازى بر ديگرى
داشته باشد!ولى جاى اين سؤال باقى است كه چگونه آنها به ساير گروههاى اجتماعى اجازه مى دهند كه به هر
صورتى مى خواهند عمل كنند و هر طور كه مى خواهند لباس بپوشند و رفتار بكنند، ولى اين اختيار را كه
دينداران حجاب داشته باشند، لباس خاصى بپوشند و خانمها موى سرشان را بپوشانند، از آنها سلب مى كنند;
اين در واقع سلب آزادى و نفى حقوق بخشى از شهروندان است.
3ـ مغالطه در مبناى فلسفى نظام سكولار
به هر حال، آنها براى عملكرد خود توجيه فوق را مطرح مى كنند، ولى يك مغالطه عميق در اينجا وجود دارد وآن اين است كه لازمه يكسان بودن همه انسانها در انسانيّت، اين نيست كه همه شهروندان هم در شهروند
بودن يكسان باشند.مساوى بودن همه انسانها در انسانيّت بحثى است كه قبل از همه و بيش از همه، اسلام
روى آن تكيه كرده است; چنانكه خداوند مى فرمايد:«يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَر وَ أُنْثى وَ جَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَ
قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أكْرَمَكُمْ عِنْدَاللَّهِ أَتْقَاكُمْ...» [1]اى مردم، ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و شما را تيره ها و قبيله ها قرار داديم تا يكديگر را
بشناسيد، (اينها ملاك امتياز نيست) گرامى ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست.قرآن به صراحت تفاوت و امتياز بين انسانها را نفى مى كند و آنها را فرزندان يك پدر و مادر معرفى مى
كند كه به مانند خواهران و برادران هم هستند و فاصله و امتيازى بين آنها وجود ندارد. اين مطلبْ با اين
كيفيّت و بيان شيوا، در هيچ كتاب آسمانى ديگرى ذكر نشده است.
