لطفا منتظر باشید ...
9ـ توصيه اى به جوانان
من به جوانان عزيزى كه در صددند اعتقادات علمى پيدا كنند و اهل فكر روشن باشند و اهل تقليد نباشند،توصيه مى كنم كه ابتدائاً اين مسائل اساسى را حل كنند; بنگرند كه بايد اهل شك بود، يا اهل يقين. پيرو
دين باشيم يا سكولار، خداپرست باشيم، يا آزاد از قيد عبوديّت هرچيزى حتّى خدا.ما بايد يكى از دو راه
را برگزينيم، نمى شود گاهى اين طرف باشيم و گاهى آن طرف. گاهى حرف اين را بپذيريم و گاهى حرف ديگرى را;
چنين رويّه اى خطرناك است و عاقبت ما را به كفر و گرفتار شدن به جهنم و عذاب ابدى مى كشاند.اگر به حقانيّت قرآن معتقديم، چرا آزادى مطلق انسان را مى پذيريم، چرا هم به دين معتقد مى شويم و هم
به ليبراليزم و سكولاريزم; اين در مبنا و اساس غير ممكن است. انتخاب برتر ما در اين عرصه بر مبناى يك
سلسله پيش فرضهاست كه بايد درباره آنها بحث كنيم; از جمله اين كه آيا ما بايد انسان را يك موجود مادّى
بدانيم و سعادت او را فقط در لذّت هاى حيوانى جستجو كنيم; آزادى را هم فقط آزادى در خواسته هاى نفسانى
معنا كنيم؟يا اين كه انسانيّت او جوهرى ماورايى است، روح الهى است و بدن تنها ابزارى است براى تكامل
روح، و زندگى حقيقى ما زندگى ابدى است: «وَ إِنَّ الدَّارَ الاْخِرَةَ لَهِىَ الْحَيَوَانُ ...» [1] «وَ مَا الْحَيوةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ.» [2]اگر زندگى اصلى و حقيقى ما در جهان آخرت است، پس در دنيا بايد همه توجه و همّت خويش را مصروف چيزى
كنيم كه ما را به آن سعادت بزرگ مى رساند.بر خلاف آن مكاتبى كه معتقدند سعادت اخروى با دنيا جمع نمى
شود و اگر كسى سعادت در آخرت بخواهد، بايد در دنيا انزوا و گوشه عزلت برگزيند و تنها از دنيا بهره
ناچيزى ببرد، خوشبختانه اسلام جمع بين سعادت دنيا و آخرت را ممكن مى داند و معتقد است كه انسان،
بخصوص در بُعد اجتماعى، مى تواند هم به سعادت و رفاه دنيا برسد و هم به سعادت ابدى آخرت.
[1]ـ عنكبوت/ 65.[2]ـ آل عمران/ 185.
