خطبه 041-وفادارى و نهى از منكر - شرح نهج البلاغه نسخه متنی

خطبه 041-وفادارى و نهى از منكر

اين خطبه با عبارت «ايها الناس ان لوفاء توءم الصدق» (اى مردم همانا كه وفا همتا و ضميمه ى صدق است) شروع مى شود.

(ابن ابى الحديد پس از توضيح لغات دو نكته ى ظريف تاريخى را كه نمودارى از سجاياى على (ع) است ياد آور شده است.)

او مى گويد: در جنگ صفين، نخست شاميان بر شريعه فرات پيروز شدند و تصميم گرفتند على (ع) و لشكر عراق را از تشنگى بكشند، على (ع) براى تصرف شريعه با آنان جنگ كرد و آن را به دست آورد و شاميان را از آن دور كرد، عراقيان گفتند: اينك تو آنان را با شمشيرهاى تشنگى بكش و آب را از ايشان بازدار تا آنكه تسليم شوند، فرمود: در لبه ى تيز شمشير از اين كار بى نيازى است و من هرگز روا نمى دارم كه آنان را از آب بازدارم و براى آنان راه گشود تا كنار آب آيند و سپس شريعه را ميان خود و ايشان تقسيم كرد

[براى اطلاع بيشتر در اين مورد به صفحات 208 و 209 ترجمه اخبار الطوال به قلم اين بنده، نشر نى تهران، 1364 ش، مراجعه فرمائيد. م.
]

اشتر هم مكرر از على (ع) اجازه مى خواست كه بر معاويه شبيخون زند و على (ع) مى فرمود: همانا پيامبر خدا كه درود خداوند بر او باد از اينكه بر مشركان شبيخون زده شود منع مى كرد و فرزندانش هم اين خوى گرانقدر را از او ارث برده اند.

(سپس اخبار و آيات و احاديثى در ستايش وفا و نكوهش غدر آورده است كه چون بحث اخلاقى و خارج از موضوع تاريخ است ترجمه اش ضرورى نيست).

خطبه 043-علت درنگ در جنگ

اين خطبه با عبارت «ان استعدادى لحرب اهل الشام و جرير عندهم» (همانا آماده شدن من براى جنگ با مردم شام در حالى كه جرير پيش ايشان است) شروع مى شود.

(در اين خطبه كه پس از فرستادن جرير بن عبدالله بجلى نزد معاويه به منظور آماده شدن ياران خود براى جنگ با شاميان ايراد فرموده است بحث تاريخى طرح نشده است. پس از توضيح درباره برخى از لغات و اصطلاحات مبحث جدلى مطاعن عثمان و دفاع قاضى عبدالجبار معتزلى از او، اعتراضات سيد مرتضى (ره) را با استفاده از كتاب المغنى قاضى و كتاب الشافى سيد مرتضى به تفصيل آورده است كه تا صفحه ى هفتاد جلد سوم ادامه دارد و چون در چارچوب كلام و عقايد است موضوع آن خارج از بحث ماست. پس از آن موضوع تاريخى چگونگى بيعت جرير بن عبدالله بجلى را با اميرالمومنين (ع) آورده است كه به خواست خداوند متعال در آغاز جلد بعد خواهد آمد.)